ដំណឹងល្អរៀបរៀងដោយ
លោកម៉ាថាយ
បញ្ជីរាយនាមព្រះអយ្យកោរបស់ព្រះយេស៊ូ
(លូកា៣:២៣-៣៨)
១ នេះជាបញ្ជីរាយនាម ព្រះអយ្យកោរបស់ព្រះយេស៊ូគ្រិស្ដ* ជាព្រះរាជវង្សរបស់ព្រះបាទដាវីឌ ដែលត្រូវជាពូជពង្សរបស់លោកអប្រាហាំ*។ ២ លោកអប្រាហាំបង្កើត លោកអ៊ីសាក លោកអ៊ីសាកបង្កើតលោកយ៉ាកុប
លោកយ៉ាកុបបង្កើតលោកយូដា និងបងប្អូនរបស់គាត់ ៣ លោកយូដា និងនាងតាម៉ារបង្កើតលោកពេរេស និងលោកសេរ៉ាស
លោកពេរេសបង្កើតលោកហេស្រុន លោកហេស្រុនបង្កើតលោកអើរ៉ាម ៤ លោកអើរ៉ាមបង្កើតលោកអមីណាដាប់ លោកអមីណាដាប់បង្កើតលោកណាសូន
លោកណាសូនបង្កើតលោកសាលម៉ូន ៥ លោកសាលម៉ូន
និងនាងរ៉ាហាបបង្កើតលោកបូអូស លោកបូអូស និងនាងរស់បង្កើតលោកអូបេដ
លោកអូបេដបង្កើតលោកអ៊ីសាយ ៦ លោកអ៊ីសាយបង្កើតស្ដេចដាវីឌ។ ស្ដេចដាវីឌ
និងភរិយារបស់អ៊ូរីបង្កើតស្ដេចសាឡូម៉ូន ៧ ស្ដេចសាឡូម៉ូនបង្កើតស្ដេចរេហូបោម ស្ដេចរេហូបោមបង្កើតស្ដេចអប៊ីយ៉ា
ស្ដេចអប៊ីយ៉ាបង្កើតស្ដេចអេសា ៨ ស្ដេចអេសាបង្កើតស្ដេចយ៉ូសាផាត
ស្ដេចយ៉ូសាផាតបង្កើតស្ដេចយ៉ូរ៉ាម ស្ដេចយ៉ូរ៉ាមបង្កើតស្ដេចអូសៀស ៩ ស្ដេចអូសៀសបង្កើតស្ដេចយ៉ូថាម ស្ដេចយ៉ូថាមបង្កើតស្ដេចអេហាស
ស្ដេចអេហាសបង្កើតស្ដេចអេសេគាស ១០ ស្ដេចអេសេគាសបង្កើតស្ដេចម៉ាណាសេ ស្ដេចម៉ាណាសេបង្កើតស្ដេចអាំម៉ូន
ស្ដេចអាំម៉ូនបង្កើតស្ដេចយ៉ូសៀស ១១ ស្ដេចយ៉ូសៀសបង្កើត ស្ដេចយេកូនាស និងអនុជរបស់ព្រះអង្គ ក្នុងគ្រាដែលគេកៀរជនជាតិអ៊ីស្រាអែល យកទៅធ្វើជាឈ្លើយនៅស្រុកបាប៊ីឡូន។
១២ ក្រោយ គ្រាដែលគេកៀរជនជាតិអ៊ីស្រាអែលយកទៅធ្វើជាឈ្លើយនៅស្រុកបាប៊ីឡូន ស្ដេចយេកូនាសបង្កើតលោកសាលធាល លោកសាលធាលបង្កើតលោកសូរ៉ូបាបិល ១៣ លោកសូរ៉ូបាបិលបង្កើតលោកអប៊ីយូដ លោកអប៊ីយូដបង្កើតលោកអេលាគីម
លោកអេលាគីមបង្កើតលោកអេសូរ ១៤ លោកអេសូរបង្កើតលោកសាដុក លោកសាដុកបង្កើតលោកអេគីម
លោកអេគីមបង្កើតលោកអេលីយូដ ១៥ លោកអេលីយូដបង្កើតលោកអេឡាសារ លោកអេឡាសារបង្កើតលោកម៉ាថាន លោកម៉ាថាន
បង្កើតលោកយ៉ាកុប ១៦ លោកយ៉ាកុបបង្កើតលោកយ៉ូសែប ជាស្វាមីរបស់នាងម៉ារី
ដែលបង្កើតព្រះយេស៊ូ ហៅថា ព្រះគ្រិស្ដ*។ ១៧ ដូច្នេះ ចាប់ពីលោកអប្រាហាំមកទល់ស្ដេចដាវីឌ មានដប់បួនតំណ ចាប់ពីស្ដេចដាវីឌមកទល់នឹងគ្រា ដែលគេកៀរជនជាតិអ៊ីស្រាអែល យកទៅធ្វើជាឈ្លើយនៅស្រុកបាប៊ីឡូន មានដប់បួនតំណ ហើយចាប់ពីគ្រាដែលគេកៀរជនជាតិអ៊ីស្រាអែល យកទៅធ្វើជាឈ្លើយនៅស្រុកបាប៊ីឡូនមកទល់ព្រះគ្រិស្ដក៏មានដប់បួនតំណដែរ។
កំណើតព្រះយេស៊ូគ្រិស្ដ
(លូកា២:១-៧)
១៨ នេះជាដំណើររឿងអំពី កំណើតរបស់ព្រះយេស៊ូគ្រិស្ដ។
នាងម៉ារី មាតារបស់ព្រះអង្គត្រូវជាគូដណ្ដឹងរបស់លោកយ៉ូសែប។ មុនពេលអ្នកទាំងពីររួមរស់ជាមួយគ្នា នាងម៉ារីមានផ្ទៃពោះ ដោយសារព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធរួចទៅហើយ។ ១៩ លោកយ៉ូសែប ស្វាមីរបស់នាងជាមនុស្សសុចរិត
លោកមិនចង់បំបាក់មុខនាងឡើយ គឺលោកសំរេចចិត្តថា
នឹងផ្ដាច់ពាក្យដោយស្ងាត់ៗវិញ។ ២០ ពេលលោកកំពុងគិត ដូច្នេះ
ស្រាប់តែមានទេវតា*របស់ព្រះអម្ចាស់ មកប្រាប់លោកក្នុងសុបិននិមិត្តថា៖ «លោកយ៉ូសែបជាព្រះរាជវង្សរបស់ព្រះបាទដាវីឌ*អើយ សូមកុំខ្លាចនឹងទទួលនាងម៉ារីមកធ្វើជាភរិយាឡើយ! បុត្រដែលនៅក្នុងផ្ទៃនាង កើតមកពីព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ*។ ២១ នាងនឹងសំរាលបាន បុត្រមួយ
ហើយលោកត្រូវថ្វាយព្រះនាមថា “យេស៊ូ” ដ្បិតបុត្រនោះនឹងសង្គ្រោះប្រជារាស្ត្រព្រះអង្គ អោយរួចពីបាបរបស់គេ»។ ២២ ហេតុការណ៍នេះកើតឡើង
ស្របនឹងសេចក្ដីដែលព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូល តាមរយៈព្យាការី*ថា៖ ២៣ «មើល!
ស្ដ្រីព្រហ្មចារីនឹងមានផ្ទៃពោះ នាងនឹងសំរាលបានបុត្រមួយដែលគេនឹងថ្វាយ ព្រះនាមថា អេម៉ាញូអែល”»
ប្រែថា «ព្រះជាម្ចាស់គង់ជាមួយយើង»។ ២៤ លុះលោកយ៉ូសែបភ្ញាក់ឡើង លោកក៏ធ្វើតាមបង្គាប់ទេវតា*របស់ព្រះអម្ចាស់
គឺលោកទទួលនាងម៉ារីមកធ្វើជាភរិយា ២៥ ប៉ុន្តែ លោកពុំបានរួមបវេណីជាមួយនាង
រហូតដល់នាងសំរាលបានបុត្រដែលលោកថ្វាយព្រះនាមថា “យេស៊ូ”។
ជំពូកទី២
ពួកហោរាចារ្យមកថ្វាយបង្គំព្រះឱរសយេស៊ូ
១ ព្រះយេស៊ូប្រសូតនៅភូមិ បេថ្លេហិមក្នុងស្រុកយូដា នារជ្ជកាលព្រះបាទហេរ៉ូដ។ មានពួកហោរាចារ្យនាំគ្នាធ្វើដំណើរពីទិសខាងកើតមកដល់ក្រុង យេរូសាឡឹម ២ សួរថា៖ «ព្រះមហាក្សត្ររបស់ជនជាតិយូដា
ដែលទើបនឹងប្រសូតគង់នៅឯណា? យើងខ្ញុំបានឃើញផ្កាយរបស់ព្រះអង្គរះនៅទិសខាងកើត ហើយយើងខ្ញុំមកថ្វាយបង្គំព្រះអង្គ»។ ៣ កាលព្រះបាទហេរ៉ូដឮ ដំណឹងនេះ ទ្រង់រន្ធត់ព្រះហឫទ័យយ៉ាងខ្លាំង ហើយអ្នកក្រុងយេរូសាឡឹមទាំងអស់
ក៏រន្ធត់ចិត្តជាមួយព្រះអង្គដែរ។ ៤ ព្រះរាជាត្រាស់ហៅពួក នាយកបូជាចារ្យ* និងពួកអាចារ្យ*ទាំងប៉ុន្មានរបស់ប្រជាជនមក ដើម្បីសួរគេពីទីកន្លែងដែលព្រះគ្រិស្ដ*ត្រូវប្រសូត។ ៥ គេទូលស្ដេចថា ព្រះគ្រិស្ដត្រូវប្រសូតនៅភូមិបេថ្លេហិម
ក្នុងស្រុកយូដា ដ្បិតមានសេចក្ដីចែងទុកមកតាមរយៈព្យាការី*ថា៖ ៦ «ភូមិបេថ្លេហិមជាដែនដីយូដាអើយ! ក្នុងបណ្ដាក្រុងសំខាន់ៗនៃស្រុកយូដា អ្នកមិនមែនតូចជាងគេទេ ដ្បិតនឹងមានមេដឹកនាំមួយរូបកើតចេញពីអ្នក លោកនឹងថែរក្សាជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ជា ប្រជារាស្ត្ររបស់យើង»។ ៧ ពេលនោះ
ព្រះបាទហេរ៉ូដហៅពួកហោរាចារ្យមកជាសម្ងាត់
សួរបញ្ជាក់អំពីពេលដែលផ្កាយរះឡើង។ ៨ បន្ទាប់មក ទ្រង់ចាត់ហោរាចារ្យទាំងនោះអោយទៅភូមិបេថ្លេហិម ដោយមានរាជឱង្ការថា៖ «សុំអស់លោកនាំគ្នាទៅចុះ ហើយស៊ើបសួរដំណឹងអំពីព្រះឱរសនោះអោយបានច្បាស់លាស់។ កាលបើបានឃើញហើយ ចូរមកប្រាប់យើងវិញផង ដើម្បីអោយយើងបានទៅថ្វាយបង្គំព្រះអង្គដែរ»។ ៩ ក្រោយពីបានទទួល រាជឱង្ការហើយគេក៏នាំគ្នាចេញទៅ។
ពេលនោះ ផ្កាយដែលគេបានឃើញនៅទិសខាងកើត នាំមុខគេរហូតដល់កន្លែងដែលព្រះឱរសគង់ទើបឈប់។ ១០ កាលហោរាចារ្យទាំងនោះឃើញផ្កាយ
គេសប្បាយចិត្តពន់ប្រមាណ ១១ គេចូលទៅក្នុងផ្ទះ ឃើញព្រះឱរសគង់នៅជាមួយនាងម៉ារីជាមាតា គេក៏នាំគ្នាក្រាបថ្វាយបង្គំព្រះអង្គ រួចបើកហិបយកទ្រព្យរបស់ខ្លួន គឺមាស គ្រឿងក្រអូប និងជ័រល្វីងទេសមកថ្វាយព្រះអង្គ។ ១២ បន្ទាប់មក គេវិលត្រឡប់ទៅស្រុករបស់ខ្លួនវិញ
តាមផ្លូវមួយផ្សេងទៀត ដ្បិតព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលប្រាប់គេ ក្នុងសុបិននិមិត្តមិនអោយវិលទៅគាល់ព្រះបាទហេរ៉ូដវិញឡើយ។
ព្រះយេស៊ូភៀសខ្លួនទៅនៅស្រុកអេស៊ីប
១៣ កាលពួកហោរាចារ្យចាក ចេញផុតទៅ ទេវតា*របស់ព្រះអម្ចាស់មកប្រាប់លោកយ៉ូសែប ក្នុងសុបិននិមិត្តថា៖ «ចូរក្រោកឡើង នាំព្រះឱរស និងមាតារបស់ព្រះអង្គ
រត់ទៅស្រុកអេស៊ីបទៅ។ ចូរស្នាក់នៅស្រុកនោះ រហូតដល់យើងប្រាប់អោយវិលត្រឡប់មកវិញ
សឹមមក ដ្បិតស្ដេចហេរ៉ូដរកធ្វើគុតព្រះឱរស»។ ១៤ លោកយ៉ូសែបក្រោកឡើង នាំព្រះឱរស និងមាតារបស់ព្រះអង្គ
រត់ភៀសខ្លួនទៅស្រុកអេស៊ីបទាំងយប់។ ១៥ គាត់ស្នាក់នៅទីនោះ រហូតដល់ព្រះបាទហេរ៉ូដសោយទិវង្គត ដើម្បីអោយបានស្របនឹងសេចក្ដី ដែលព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលតាមរយៈព្យាការីថា៖ «យើងបានហៅបុត្រយើងចេញពីស្រុកអេស៊ីបមក»។
ស្ដេចហេរ៉ូដចេញបញ្ជាអោយគេសម្លាប់ក្មេងៗ
១៦ ព្រះបាទហេរ៉ូដយល់ថា ពួកហោរាចារ្យបានបំបាក់មុខព្រះអង្គ ស្ដេចទ្រង់ព្រះពិរោធក្រៃលែង ហើយចេញបញ្ជាអោយគេសម្លាប់ក្មេងប្រុសៗទាំងអស់ ដែលមានអាយុពីពីរខួបចុះមក
នៅភូមិបេថ្លេហិម និងភូមិជិតខាង គឺគិតចាប់តាំងពីពេលកំណត់ដែលផ្កាយត្រូវរះ ដូចទ្រង់បានសួរបញ្ជាក់ពួកហោរាចារ្យ។ ១៧ ហេតុការណ៍នេះកើតឡើង
ស្របនឹងសេចក្ដីដែលមានចែងទុកតាមរយៈព្យាការី*យេរេមាថា៖ ១៨ «មានសំឡេងមួយលាន់ឮពីភូមិរ៉ាម៉ាមក ជាទំនួញសោកសៅ គឺនាងរ៉ាជែលយំសោកអាណិតកូន នាងមិនព្រមអោយនរណាសំរាលទុក្ខឡើយ ព្រោះកូននាងបាត់បង់ជីវិតអស់ទៅហើយ»។
ព្រះយេស៊ូត្រឡប់មកពីស្រុកអេស៊ីបវិញ
១៩ កាលព្រះបាទហេរ៉ូដសោយទិវង្គតផុតទៅ
ទេវតា*របស់ព្រះអម្ចាស់មកប្រាប់លោកយ៉ូសែប
នៅស្រុកអេស៊ីបក្នុងសុបិននិមិត្តថា៖ ២០ «ចូរក្រោកឡើង នាំព្រះកុមារ និងមាតារបស់ព្រះអង្គវិលត្រឡប់ទៅស្រុកអ៊ីស្រាអែលវិញទៅ ដ្បិតពួកអ្នកដែលប៉ុនប៉ងធ្វើគុតព្រះកុមារស្លាប់បាត់អស់ទៅហើយ»។ ២១ លោកយ៉ូសែបក្រោកឡើង នាំព្រះកុមារ
និងមាតារបស់ព្រះអង្គវិលត្រឡប់មកស្រុកអ៊ីស្រាអែលវិញ។ ២២ ប៉ុន្តែ កាលលោកដឹងថា ព្រះបាទអើខេឡោសឡើងគ្រងរាជ្យនៅស្រុកយូដា ស្នងព្រះបាទហេរ៉ូដជាព្រះបិតា លោកខ្លាចមិនហ៊ានទៅស្រុកនោះទេ លោកភៀសខ្លួនទៅស្រុកកាលីឡេ ដោយព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលអោយដឹងក្នុងសុបិននិមិត្ត។
២៣ លោក តាំងទីលំនៅក្នុង ភូមិមួយឈ្មោះណាសារ៉ែត ដើម្បីអោយស្របតាមសេចក្ដីដែលពួកព្យាការី*បានថ្លែងទុកថា៖ «គេនឹងហៅព្រះអង្គថា
ជាអ្នកភូមិណាសារ៉ែត»។
ជំពូកទី៣
លោកយ៉ូហានបាទីស្ដប្រៀនប្រដៅបណ្ដាជន
(ម៉ាកុស ១:១-៨
លូកា ៣:១-១៨ យ៉ូហាន ១:១៩-២៨)
១ នៅគ្រានោះ លោកយ៉ូហានបាទីស្ដ*មកដល់
លោកប្រកាសនៅវាលរហោស្ថាន*ស្រុកយូដាថា៖ ២ «ចូរកែប្រែចិត្តគំនិតឡើង
ដ្បិតព្រះរាជ្យ*នៃស្ថានបរមសុខ*មកជិតបង្កើយហើយ!»។ ៣ ព្យាការី* អេសាយបានថ្លែងទុកអំពីលោកយ៉ូហាននេះថា៖ «មានសំឡេងបុរសម្នាក់ស្រែកឡើង នៅវាលរហោស្ថានថាៈ “ចូររៀបចំផ្លូវរបស់ព្រះអម្ចាស់ ចូរតម្រង់ផ្លូវថ្វាយព្រះអង្គ!”»។ ៤ លោកយ៉ូហាន មានសម្លៀកបំពាក់ធ្វើអំពីរោមអូដ្ឋ
ហើយពាក់ខ្សែក្រវាត់ធ្វើអំពីស្បែក។ លោកបរិភោគកណ្ដូប និងទឹកឃ្មុំ។ ៥ អ្នកក្រុងយេរូសាឡឹម អ្នកស្រុកយូដា និងអ្នកស្រុកនៅតំបន់
ទន្លេយ័រដាន់ទាំងមូលនាំគ្នាចេញទៅរកលោក។ ៦ គេទទួលសារភាពអំពើបាបរបស់ខ្លួន
ហើយលោកក៏ធ្វើពិធីជ្រមុជទឹក*អោយគេក្នុងទន្លេយ័រដាន់។ ៧ កាលលោក ឃើញពួកខាងគណៈផារីស៊ី*
និងពួកខាងគណៈសាឌូស៊ី*ជាច្រើន មកទទួលពិធីជ្រមុជទឹកពីលោក
លោកមានប្រសាសន៍ទៅគេថា៖ «នែ៎ ពូជពស់វែកអើយ! តើនរណាប្រាប់អ្នករាល់គ្នាអោយរត់គេចពីព្រះពិរោធ*របស់ ព្រះជាម្ចាស់ ដែលជិតមកដល់ដូច្នេះ?។ ៨ ចូរប្រព្រឹត្តអំពើល្អ
ដើម្បីបញ្ជាក់ថាអ្នករាល់គ្នាបានកែប្រែចិត្តគំនិតមែន។ ៩ កុំនឹកស្មានថាខ្លួន មានលោកអប្រាហាំជាបុព្វបុរសនោះឡើយ ដ្បិតខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ព្រះជាម្ចាស់អាចធ្វើអោយថ្មទាំងនេះទៅជាកូនចៅលោកអប្រាហាំបាន ដែរ។ ១០ ពូថៅនៅជិតគល់ឈើជាស្រេច ដើមណាមិនផ្ដល់ផ្លែល្អទេ
នឹងត្រូវកាប់រំលំ ហើយបោះទៅក្នុងភ្លើង។ ១១ ខ្ញុំធ្វើពិធី ជ្រមុជ*អ្នករាល់គ្នាក្នុងទឹក ដើម្បីអោយអ្នករាល់គ្នាបានកែប្រែចិត្តគំនិត
ប៉ុន្តែ លោកដែលមកក្រោយខ្ញុំ លោកមានកម្លាំងខ្លាំងជាងខ្ញុំ។ ខ្ញុំមានឋានៈទាបណាស់សូម្បីតែដោះស្បែកជើងជូនលោក ក៏មិនសមនឹងឋានៈដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់របស់លោកផង។ លោកនឹងធ្វើពិធីជ្រមុជអោយអ្នករាល់គ្នា
ក្នុងព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ* និងដោយភ្លើងវិញ។ ១២ លោកកាន់ចង្អេរ លោកសំអាតលានបោកស្រូវ អុំស្រូវយកគ្រាប់ល្អរបស់លោកប្រមូលដាក់ជង្រុក
រីឯសំដីវិញ លោកនឹងដុតក្នុងភ្លើង ដែលឆេះពុំចេះរលត់ឡើយ»។
ព្រះយេស៊ូទទួលពិធីជ្រមុជទឹក
(ម៉ាកុស ១:៩-១១
លូកា ៣:២១-២២ យ៉ូហាន ១:៣២-៣៤)
១៣ ពេលនោះ ព្រះយេស៊ូយាងពីស្រុកកាលីឡេមករកលោកយ៉ូហាន
នៅត្រង់ទន្លេយ័រដាន់ ដើម្បីអោយលោកធ្វើពិធីជ្រមុជទឹក*ថ្វាយព្រះអង្គ។ ១៤ ប៉ុន្តែ លោកយ៉ូហានប្រកែកថា៖ «ខ្ញុំទេតើដែលត្រូវទទួលពិធីជ្រមុជទឹកពីលោក
ម្ដេចក៏លោកមករកខ្ញុំវិញ!»។ ១៥ ព្រះយេស៊ូមាន ព្រះបន្ទូលថា៖ «ឥឡូវនេះ
សុំធ្វើសិនចុះ ធ្វើដូច្នេះ ទើបស្របតាមគ្រប់សេចក្ដីដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្គាប់ទុកមក»។ លោកយ៉ូហានក៏យល់ព្រម។ ១៦ ពេលព្រះយេស៊ូទទួល ពិធីជ្រមុជទឹករួចហើយ ទ្រង់យាងឡើងពីទឹក ស្រាប់តែផ្ទៃមេឃបើកចំហ ព្រះអង្គទតឃើញព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់យាងចុះដូចសត្វព្រាប មកសណ្ឋិតលើព្រះអង្គ។ ១៧ ពេលនោះ
មានព្រះសូរសៀងពីលើមេឃមកថា៖ «នេះជាបុត្រដ៏ជាទីស្រឡាញ់របស់យើង
យើងគាប់ចិត្តនឹងព្រះអង្គណាស់!»។
ជំពូកទី៤
ព្រះយេស៊ូឈ្នះការល្បួង
(ម៉ាកុស ១:១២-១៣ លូកា
៤:១-១៣)
១ ពេលនោះ
ព្រះវិញ្ញាណនាំព្រះយេស៊ូទៅវាលរហោស្ថានអោយមារ*សាតាំងល្បួង ២ បន្ទាប់ពីបានតមអាហារអស់រយៈពេលសែសិបថ្ងៃ សែសិបយប់មក
ព្រះអង្គក៏ឃ្លាន។ ៣ មេល្បួង ចូលមកជិតព្រះអង្គ ពោលថា៖ «ប្រសិនបើលោកពិតជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់មែន សូមធ្វើអោយដុំថ្មទាំងនេះទៅជានំបុ័ងមើល៍!»។ ៤ ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបទៅវិញថា៖ «ក្នុងគម្ពីរមានចែងថា“មនុស្សមិនមែនរស់ដោយសារតែអាហារ ប៉ុណ្ណោះទេ
គឺរស់ដោយសារគ្រប់ព្រះបន្ទូល ដែលចេញមកពីព្រះឱស្ឋរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ” »។ ៥ ពេលនោះ មារនាំព្រះអង្គទៅក្រុងយេរូសាឡឹម ជាក្រុងដ៏វិសុទ្ធ*
ដាក់ព្រះអង្គលើកំពូលព្រះវិហារ* ៦ ហើយពោលថា៖ «ប្រសិនបើលោកពិតជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់មែន សូមលោតទម្លាក់ខ្លួនចុះទៅក្រោមមើល៍ ដ្បិតក្នុងគម្ពីរមានចែងថា “ព្រះជាម្ចាស់នឹងបញ្ជាអោយទេវតា*ចាំទ្រលោក
មិនអោយជើងលោកប៉ះទង្គិចនឹងថ្មឡើយ” »។ ៧ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅមារថា៖
«ក្នុងគម្ពីរមានចែងទៀតថា “កុំល្បងលព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះរបស់អ្នកឡើយ” »។ ៨ មារក៏នាំព្រះអង្គទៅ លើកំពូលភ្នំមួយយ៉ាងខ្ពស់ ហើយចង្អុលបង្ហាញនគរទាំងប៉ុន្មានក្នុងពិភពលោក ព្រមទាំងអោយព្រះអង្គឃើញភោគទ្រព្យរបស់នគរទាំងនោះផង។ ៩ មារទូលព្រះអង្គថា៖ «ប្រសិនបើលោកក្រាបថ្វាយបង្គំខ្ញុំ
ខ្ញុំនឹងប្រគល់សម្បត្តិនេះអោយ!»។ ១០ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅមារថា៖ «សាតាំងអើយ!
ចូរថយចេញទៅ ដ្បិតក្នុងគម្ពីរមានចែងថា “អ្នកត្រូវថ្វាយបង្គំព្រះអម្ចាស់ជាព្រះរបស់អ្នក
និងគោរពបំរើតែព្រះអង្គប៉ុណ្ណោះ” »។ ១១ ពេលនោះ
មារក៏ចាកចេញពីព្រះអង្គទៅ ហើយមានពួកទេវតា*នាំគ្នាចូលមកគាល់
និងបំរើព្រះអង្គ។
ព្រះយេស៊ូចាប់ផ្ដើមផ្សាយដំណឹងល្អនៅស្រុកកាលីឡេ
(ម៉ាកុស ១:១៤-១៥
លូកា ៤:១៤-១៥)
១២ កាលព្រះយេស៊ូជ្រាបដំណឹងថា
គេបានចាប់លោកយ៉ូហានយកទៅឃុំឃាំងហើយ ព្រះអង្គក៏ភៀសចេញទៅស្រុកកាលីឡេ។ ១៣ ព្រះអង្គចាកចេញពីភូមិណាសារ៉ែត ទៅស្នាក់នៅក្រុងកាពើណិមជិតមាត់សមុទ្រ
ក្នុងតំបន់សាប់យូឡូន និងតំបន់ណែបថាលី ១៤ ដើម្បីអោយបានស្របនឹងសេចក្ដីដែលមានចែងទុកតាមរយៈព្យាការីអេសាយថា៖ ១៥ «ដែនដីសាប់យូឡូន និងដែនដីណែបថាលី ដែលស្ថិតនៅតាមផ្លូវទៅកាន់សមុទ្រអើយ! ស្រុកខាងនាយទន្លេយ័រដាន់ ស្រុកកាលីឡេដែលសាសន៍ដទៃរស់នៅអើយ! ១៦ ប្រជាជនដែលអង្គុយនៅក្នុងទីងងឹត បានឃើញពន្លឺមួយដ៏ភ្លឺខ្លាំង
ហើយមានពន្លឺមួយ លេចឡើងបំភ្លឺពួកអ្នករស់ក្នុងស្រុកដែល ស្ថិតនៅក្រោមអំណាចនៃសេចក្ដីស្លាប់»។ ១៧ តាំងពី គ្រានោះមក ព្រះយេស៊ូចាប់ផ្ដើមប្រកាសថា៖ «ចូរកែប្រែចិត្តគំនិត ដ្បិតព្រះរាជ្យ*នៃស្ថានបរមសុខនៅជិតបង្កើយហើយ!»។
ព្រះយេស៊ូត្រាស់ហៅសិស្សបួនរូប
(ម៉ាកុស ១:១៦-២០
លូកា ៥:១-១១)
១៨ កាលព្រះអង្គយាងតាម ឆ្នេរសមុទ្រកាលីឡេ ទ្រង់ទតឃើញបងប្អូនពីរនាក់ជាអ្នកនេសាទ កំពុងតែបង់សំណាញ់ គឺលោកស៊ីម៉ូន ហៅពេត្រុស និងលោកអនទ្រេ ជាប្អូនរបស់គាត់។ ១៩ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖ «សូមអញ្ជើញមកតាមខ្ញុំ
ខ្ញុំនឹងតាំងអ្នកអោយនេសាទមនុស្សវិញ»។ ២០ អ្នកទាំងពីរក៏ទុកសំណាញ់នៅទីនោះភ្លាម
រួចដើរតាមព្រះអង្គទៅ។ ២១ ព្រះយេស៊ូយាងទៅមុខ ឆ្ងាយបន្ដិច ព្រះអង្គទតឃើញបងប្អូនពីរនាក់ទៀត គឺលោកយ៉ាកុប និងលោកយ៉ូហាន ជាកូនរបស់លោកសេបេដេ កំពុងតែរៀបចំអួននៅក្នុងទូកជាមួយលោកសេបេដេ
ជាឪពុក។ ព្រះអង្គក៏ត្រាស់ហៅអ្នកទាំងពីរ។ ២២ អ្នកទាំងពីរចាកចោលទូក ចាកចោលឪពុកភ្លាម រួចដើរតាមព្រះយេស៊ូទៅ។ ២៣ ព្រះយេស៊ូ យាងកាត់ស្រុកកាលីឡេទាំងមូល ព្រះអង្គបង្រៀនអ្នកស្រុក
នៅក្នុងសាលាប្រជុំ*របស់ពួកគេ ព្រះអង្គប្រកាសដំណឹងល្អអំពីព្រះរាជ្យ*
ហើយប្រោសអ្នកជំងឺគ្រប់យ៉ាង និងមនុស្សពិការគ្រប់ប្រភេទ
ក្នុងចំណោមប្រជាជន អោយបានជាផង។ ២៤ ព្រះកិត្តិនាមរបស់ ព្រះអង្គក៏ល្បីឮខ្ចរខ្ចាយពាសពេញស្រុកស៊ីរីទាំងមូល។ គេបាននាំអស់អ្នកជំងឺគ្រប់យ៉ាង និងអ្នកកើតទុក្ខគ្រាំគ្រា មនុស្សអារក្សចូល មនុស្សឆ្កួតជ្រូក និងមនុស្សស្លាប់ដៃស្លាប់ជើង មករកព្រះអង្គ ព្រះអង្គក៏ប្រោសគេអោយបានជាទាំងអស់គ្នា។ ២៥ មានមហាជនជាច្រើន ពីស្រុកកាលីឡេ ស្រុកដេកាប៉ូល
ក្រុងយេរូសាឡឹម ស្រុកយូដា និងពីតំបន់ខាងនាយទន្លេយ័រដាន់
នាំគ្នាដើរតាមព្រះយេស៊ូ។
ជំពូកទី៥
សុភមង្គលដ៏ពិតប្រាកដ
(លូកា ៦:២០-២៦)
១ ព្រះយេស៊ូទតឃើញមហាជនទាំងនេះ ព្រះអង្គយាងឡើងទៅលើភ្នំ
រួចព្រះអង្គគង់នៅទីនោះ។ សិស្ស*នាំគ្នាចូលមកគាល់ព្រះអង្គ ២ ព្រះអង្គក៏មានព្រះបន្ទូលបង្រៀនគេថា៖ ៣ «អ្នកណាដាក់ចិត្តជាអ្នកក្រខ្សត់ អ្នកនោះមានសុភមង្គល*ហើយ ដ្បិតពួកគេបានទទួលព្រះរាជ្យ នៃស្ថានបរមសុខ! ៤ អ្នកណាសោកសៅ អ្នកនោះមានសុភមង្គលហើយ ដ្បិតព្រះជាម្ចាស់នឹងសំរាលទុក្ខពួកគេ! ៥ អ្នកណាមានចិត្តស្លូតបូត អ្នកនោះមានសុភមង្គលហើយ ដ្បិតពួកគេនឹងទទួលផែនដីទុកជាមត៌ក! ៦ អ្នកណាស្រេកឃ្លានសេចក្ដីសុចរិត* អ្នកនោះមានសុភមង្គលហើយ ដ្បិតព្រះជាម្ចាស់នឹងប្រទានអោយពួកគេបានឆ្អែត! ៧ អ្នកណាមានចិត្តមេត្តាករុណា អ្នកនោះមានសុភមង្គលហើយ ដ្បិតព្រះជាម្ចាស់នឹងសំដែងព្រះហឫទ័យ មេត្តាករុណាដល់ពួកគេវិញ! ៨ អ្នកណាមានចិត្តបរិសុទ្ធ* អ្នកនោះមានសុភមង្គលហើយ ដ្បិតពួកគេនឹងឃើញព្រះជាម្ចាស់! ៩ អ្នកណាកសាងសន្តិភាព អ្នកនោះមានសុភមង្គលហើយ ដ្បិតពួកគេនឹងមាន ឈ្មោះជាបុត្រ របស់ព្រះជាម្ចាស់! ១០ អ្នកណាត្រូវគេបៀតបៀន ព្រោះតែបានធ្វើតាមសេចក្ដីសុចរិត* អ្នកនោះមានសុភមង្គលហើយ ដ្បិតគេបានទទួលក្នុងព្រះរាជ្យ នៃស្ថានបរមសុខ! ១១ ប្រសិន បើមានគេត្មះតិះដៀល បៀតបៀន
និងមានគេនិយាយអាក្រក់គ្រប់យ៉ាង បង្ខូចឈ្មោះអ្នករាល់គ្នា
ព្រោះតែខ្ញុំ នោះអ្នករាល់គ្នាមានសុភមង្គលហើយ! ១២ ចូរអរសប្បាយរីករាយឡើង
ព្រោះអ្នករាល់គ្នានឹងទទួលរង្វាន់យ៉ាងធំនៅស្ថានបរមសុខ ដ្បិតពួកព្យាការី*ដែលរស់នៅមុនអ្នករាល់គ្នា ក៏ត្រូវគេបៀតបៀនដូច្នោះដែរ»។
អំបិល និងពន្លឺ
(ម៉ាកុស ៩:៥០-៥១
លូកា ១៤:៣៤-៣៥)
១៣ «អ្នករាល់គ្នាជា អំបិល សំរាប់មនុស្សលោក ប៉ុន្តែ បើអំបិលបាត់ជាតិប្រៃហើយ តើគេនឹងយកអ្វីមកធ្វើអោយប្រៃឡើងវិញបាន?។ អំបិលនោះគ្មានប្រយោជន៍អ្វីទៀតទេ គឺមានតែបោះចោលទៅខាងក្រៅ អោយមនុស្សដើរជាន់ប៉ុណ្ណោះ។ ១៤ អ្នករាល់គ្នាជាពន្លឺ
សំរាប់បំភ្លឺមនុស្សលោក។
គេមិនអាចលាក់បំបាំងក្រុងណាដែលសង់នៅលើភ្នំបានឡើយ។ ១៥ គេមិនដែលអុជចង្កៀង ហើយយកធុងគ្របពីលើនោះទេ គឺគេតែងយកចង្កៀងទៅដាក់លើជើងចង្កៀងវិញ ហើយចង្កៀងនោះបំភ្លឺអស់អ្នកដែលនៅក្នុងផ្ទះ។ ១៦ ចូរអោយពន្លឺរបស់ អ្នករាល់គ្នា
បំភ្លឺមនុស្សទាំងឡាយដូច្នោះដែរ គេនឹងឃើញអំពើល្អ ដែលអ្នករាល់គ្នាប្រព្រឹត្ត ហើយលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងព្រះបិតារបស់អ្នករាល់គ្នា ដែលគង់នៅស្ថានបរមសុខ*»។
ព្រះបន្ទូលអំពីគម្ពីរវិន័យ
១៧ «សុំកុំនឹកស្មានថា ខ្ញុំមកលុបបំបាត់គម្ពីរវិន័យ ឬគម្ពីរព្យាការី*ចោលឡើយ។ ខ្ញុំមិនមែនមកលុបបំបាត់ទេ គឺខ្ញុំមកធ្វើអោយគម្ពីរមានអត្ថន័យពេញលក្ខណៈទៅវិញ។ ១៨ ខ្ញុំសុំប្រាប់អោយ អ្នករាល់គ្នាបានដឹងច្បាស់ថា
ដរាបណាផ្ទៃមេឃ និងផែនដីនៅស្ថិតស្ថេរដរាបនោះគ្មានក្បៀស ឬបន្តក់ណាមួយក្នុងគម្ពីរវិន័យ*ត្រូវរលុបបាត់ឡើយ គឺគម្ពីរទាំងមូលនឹងនៅស្ថិតស្ថេររហូតដល់ទីបំផុត។ ១៩ អ្នកណាល្មើសបទបញ្ជា តូចមួយនេះ
ហើយបង្រៀនអ្នកផ្សេងអោយធ្វើតាម អ្នកនោះនឹងមានឋានៈតូចជាងគេ
ក្នុងព្រះរាជ្យ*នៃស្ថានបរមសុខ។ ផ្ទុយទៅវិញ
អ្នកណាប្រព្រឹត្តតាមបទបញ្ជាទាំងនេះ ហើយបង្រៀនអ្នកផ្សេងអោយប្រព្រឹត្តតាម អ្នកនោះនឹងមានឋានៈធំក្នុងព្រះរាជ្យនៃស្ថានបរមសុខ។ ២០ ខ្ញុំសុំប្រាប់អោយ អ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថា បើសេចក្ដីសុចរិត*របស់អ្នករាល់គ្នាមិនប្រសើរជាងសេចក្ដីសុចរិត របស់ពួកអាចារ្យ* និងពួកផារីស៊ី*ទេ អ្នករាល់គ្នាពុំអាចចូលទៅក្នុងព្រះរាជ្យនៃស្ថានបរមសុខបានឡើយ»។
ព្រះបន្ទូលអំពីកំហឹង
២១ «អ្នករាល់គ្នាធ្លាប់ឮសេចក្ដីដែលមានថ្លែងប្រាប់បុព្វបុរស*ថា “កុំសម្លាប់មនុស្ស” អ្នកណាសម្លាប់គេ
អ្នកនោះនឹងត្រូវគេផ្ដន្ទាទោស។ ២២ រីឯខ្ញុំវិញ ខ្ញុំសុំបញ្ជាក់ប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា
អ្នកណាខឹងនឹងបងប្អូន អ្នកនោះនឹងត្រូវគេផ្ដន្ទាទោសដែរ។
អ្នកណាជេរប្រទេចផ្តាសាបងប្អូន អ្នកនោះនឹងត្រូវក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់*កាត់ទោស ហើយអ្នកណាត្មះតិះដៀលគេ អ្នកនោះនឹងត្រូវគេផ្ដន្ទាទោសធ្លាក់ក្នុងភ្លើងនរកអវិចី។ ២៣ ដូច្នេះ កាលណាអ្នកយកតង្វាយទៅថ្វាយព្រះជាម្ចាស់ ហើយនៅទីនោះ
អ្នកនឹកឃើញថាបងប្អូនណាម្នាក់មានទំនាស់នឹងអ្នក ២៤ ចូរទុកតង្វាយរបស់ អ្នក នៅកន្លែងថ្វាយតង្វាយ ហើយទៅស្រុះស្រួលនឹងបងប្អូនរបស់អ្នកជាមុនសិន រួចសឹមវិលមកថ្វាយតង្វាយរបស់អ្នកវិញ។ ២៥ កាលណាអ្នកធ្វើដំណើរ ទៅតុលាការជាមួយគូវិវាទរបស់អ្នក ចូរស្រុះស្រួលជាមួយអ្នកនោះជាប្រញាប់ ក្រែងលោគេបញ្ជូនអ្នកទៅចៅក្រម ចៅក្រមបញ្ជូនអ្នកទៅនគរបាល ហើយអ្នកត្រូវជាប់គុក។ ២៦ ខ្ញុំសុំប្រាប់អោយ អ្នកដឹងច្បាស់ថា
ដរាបណាអ្នកមិនបានបង់ប្រាក់ពិន័យគ្រប់ចំនួន ឥតខ្វះមួយសេនទេនោះអ្នកនឹងមិនរួចខ្លួនឡើយ»។
ព្រះបន្ទូលអំពីការផិតក្បត់
២៧ «អ្នករាល់គ្នាធ្លាប់ឮសេចក្ដីថ្លែងទុកមកថា “កុំប្រព្រឹត្តអំពើផិតក្បត់” ។ ២៨ រីឯខ្ញុំវិញ ខ្ញុំសុំបញ្ជាក់ប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា អ្នកណាមើលស្ត្រីម្នាក់ ហើយមានចិត្តស្រើបស្រាលចង់រួមបវេណីជាមួយនាង អ្នកនោះដូចជាបានប្រព្រឹត្តអំពើផិតក្បត់ជាមួយនាង នៅក្នុងចិត្តរបស់ខ្លួន រួចស្រេចទៅហើយ។ ២៩ ប្រសិនបើភ្នែកស្ដាំ របស់អ្នក
នាំអ្នកអោយប្រព្រឹត្តអំពើបាប ចូរខ្វេះចេញ ហើយបោះចោលអោយឆ្ងាយពីអ្នកទៅ
បើអ្នកបាត់ភ្នែកតែមួយនេះ ប្រសើរជាងបណ្ដោយអោយរូបកាយទាំងមូលធ្លាក់ទៅក្នុងនរក។ ៣០ ប្រសិនបើដៃស្ដាំ របស់អ្នក
នាំអ្នកអោយប្រព្រឹត្តអំពើបាប ចូរកាត់វា ហើយបោះចោលអោយឆ្ងាយពីអ្នកទៅ
បើអ្នកបាត់តែអវយវៈមួយនេះ ប្រសើរជាងបណ្ដោយអោយរូបកាយទាំងមូលធ្លាក់ទៅក្នុងនរក»។
ព្រះបន្ទូលអំពីការលែងលះប្ដីប្រពន្ធ
(ម៉ាថាយ ១៩:៩
ម៉ាកុស ១០:១១-១២ លូកា ១៦:១៨)
៣១ «មានសេចក្ដីថ្លែងទុកមកថា “បុរសណាលែងភរិយា
ត្រូវធ្វើលិខិតលែងលះអោយនាង” ៣២ រីឯខ្ញុំវិញ ខ្ញុំសុំបញ្ជាក់ប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា
បុរសណាលែងភរិយារបស់ខ្លួន (លើកលែងតែរួមរស់ជាមួយគ្នា ដោយឥតបានរៀបការ) បុរសនោះធ្វើអោយនាងទៅជាស្ត្រីផិតក្បត់ ប្រសិនបើនាងរៀបការម្ដងទៀត។
រីឯបុរសណារៀបការនឹងស្ត្រីប្ដីលែង បុរសនោះក៏ប្រព្រឹត្តអំពើផិតក្បត់ដែរ»។
ព្រះបន្ទូលអំពីសម្បថ
៣៣ «អ្នករាល់គ្នាធ្លាប់បានឮសេចក្ដីដែលមានថ្លែងប្រាប់បុព្វបុរស*ថាៈ “កុំបំភ្លេចពាក្យសម្បថចោលឡើយ។
ត្រូវតែធ្វើតាមគ្រប់ពាក្យដែលអ្នកបានស្បថនឹងព្រះអម្ចាស់” ។ ៣៤ រីឯខ្ញុំវិញ ខ្ញុំសុំបញ្ជាក់ប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា
កុំស្បថអោយសោះ កុំស្បថដោយយកមេឃជាសាក្សីឡើយ ព្រោះមេឃជាបល្ល័ង្ករបស់ព្រះជាម្ចាស់ ៣៥ ក៏កុំស្បថដោយយក ផែនដីជាសាក្សីដែរ
ព្រោះផែនដីជាកំណល់ទ្រព្រះបាទារបស់ព្រះអង្គ។ កុំស្បថដោយយកក្រុងយេរូសាឡឹមជាសាក្សី ព្រោះយេរូសាឡឹមជាក្រុងរបស់ព្រះមហាក្សត្រដ៏ឧត្ដម។ ៣៦ កុំស្បថដោយយកក្បាល អ្នកជាសាក្សី
ព្រោះអ្នកពុំអាចធ្វើអោយសក់របស់អ្នកទៅជាស ឬខ្មៅបានឡើយ
សូម្បីតែមួយសរសៃក៏ពុំបានផង។ ៣៧ ត្រូវនិយាយអោយទៀង ទាត់ បើ “មែន” អោយប្រាកដជា “មែន” បើ “ទេ” អោយប្រាកដជា“ទេ”។ រីឯពាក្យពន្លើស សុទ្ធតែមកពីមារកំណាចទាំងអស់»។
ព្រះបន្ទូលអំពីគំនុំសងសឹក
(លូកា ៦:២៩-៣០)
៣៨ «អ្នករាល់គ្នាធ្លាប់បានឮសេចក្ដីថ្លែងទុកមកថា “ប្រសិនបើគេវាយភ្នែកអ្នកម្ខាង ត្រូវវាយភ្នែកគេតែម្ខាងវិញ ប្រសិនបើគេវាយអ្នកបាក់ធ្មេញមួយ ត្រូវវាយគេអោយបាក់ធ្មេញតែមួយដែរ” ។ ៣៩ រីឯខ្ញុំវិញ ខ្ញុំសុំបញ្ជាក់ប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា កុំតបតនឹងមនុស្សកំណាចអោយសោះ បើមានគេទះកំផ្លៀងស្ដាំរបស់អ្នក ចូរបែរអោយគេទះម្ខាងទៀតទៅ។ ៤០ បើមានគេប្ដឹងចង់បានអាវក្នុងរបស់អ្នក
ចូរអោយគេយកអាវធំថែមទៀតទៅ។ ៤១ បើមានគេបង្ខំអ្នកអោយធ្វើដំណើរមួយយោជន៍
ចូរទៅពីរយោជន៍ជាមួយគេចុះ។ ៤២ អ្នកណាសុំអ្វីពីអ្នក ចូរអោយគេទៅ
ហើយកុំគេចមុខចេញពីអ្នកដែលសុំខ្ចីអ្វីៗពីអ្នកដែរ»។
ត្រូវស្រឡាញ់ខ្មាំងសត្រូវ
(លូកា ៦:២៧-២៨, ៣២-៣៦)
៤៣ «អ្នករាល់គ្នាធ្លាប់បានឮសេចក្ដីថ្លែងទុកមកថា “ចូរស្រឡាញ់បងប្អូនឯទៀតៗ ហើយស្អប់ខ្មាំងសត្រូវរបស់អ្នក”។ ៤៤ រីឯខ្ញុំវិញ ខ្ញុំសុំបញ្ជាក់ប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ចូរស្រឡាញ់ខ្មាំងសត្រូវរបស់អ្នករាល់គ្នា ព្រមទាំងទូលអង្វរព្រះជាម្ចាស់ សូមព្រះអង្គប្រទានពរអោយអស់អ្នកដែលបៀតបៀនអ្នករាល់គ្នាផង។ ៤៥ ធ្វើដូច្នេះ អ្នករាល់គ្នានឹងបានទៅជាបុត្ររបស់ព្រះបិតាដែលគង់នៅស្ថានបរមសុខ ដ្បិតព្រះអង្គប្រទានអោយព្រះអាទិត្យរបស់ព្រះអង្គរះបំភ្លឺ ទាំងមនុស្សអាក្រក់ ទាំងមនុស្សល្អ ហើយទ្រង់ប្រទានទឹកភ្លៀងអោយទាំងមនុស្សសុចរិត ទាំងមនុស្សទុច្ចរិតផងដែរ។ ៤៦ ប្រសិនបើអ្នករាល់ គ្នាស្រឡាញ់តែអស់អ្នកដែលស្រឡាញ់អ្នករាល់គ្នា តើនឹងទទួលរង្វាន់អ្វី? សូម្បីតែអ្នកទារពន្ធ*ក៏ចេះស្រឡាញ់គ្នាគេដែរ។ ៤៧ បើអ្នករាល់គ្នារាប់រកតែបងប្អូនរបស់ខ្លួនប៉ុណ្ណោះ
តើមានអ្វីអស្ចារ្យ? សូម្បីតែសាសន៍ដទៃក៏ប្រព្រឹត្តដូច្នោះដែរ។ ៤៨ ព្រះបិតារបស់អ្នក រាល់គ្នាដែលគង់នៅស្ថានបរមសុខទ្រង់គ្រប់លក្ខណ៍យ៉ាងណា សុំអោយអ្នករាល់គ្នាបានគ្រប់លក្ខណ៍យ៉ាងនោះដែរ»។
ការធ្វើទានដល់ជនក្រីក្រ
១ ចូរប្រយ័ត្ន កុំឲ្យអ្នករាល់គ្នាធ្វើទាននៅមុខមនុស្ស
ឲ្យតែគេឃើញឡើយ បើធ្វើដូច្នោះ នោះអ្នករាល់គ្នាគ្មានរង្វាន់ នៅនឹងព្រះវរបិតានៃអ្នក ដែលទ្រង់គង់នៅស្ថានសួគ៌ទេ ២ ដូច្នេះ កាលណាអ្នកធ្វើទាន នោះកុំឲ្យផ្លុំត្រែនៅមុខអ្នក
ដូចពួកមានពុត ដែលប្រព្រឹត្តនៅក្នុងសាលាប្រជុំ ហើយតាមផ្លូវ ដើម្បីឲ្យបានមនុស្សលោកសរសើរខ្លួននោះឡើយ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាកដថា
គេបានរង្វាន់គេហើយ ៣ ប៉ុន្តែ កាលណាអ្នកធ្វើទាន នោះកុំឲ្យដៃឆ្វេងដឹងការដែលដៃស្តាំធ្វើឡើយ ៤ ដើម្បីឲ្យអំពើទានរបស់ អ្នក បានស្ងាត់កំបាំង
នោះព្រះវរបិតានៃអ្នក ដែលទ្រង់ទតឃើញក្នុងទីសំងាត់ ទ្រង់នឹងប្រទានរង្វាន់ដល់អ្នកនៅទីប្រចក្សច្បាស់។
ព្រះបន្ទូលអំពីការអធិស្ឋាន
(លូកា ១១.២-៤)
៥ កាលណាអ្នកអធិស្ឋាន កុំឲ្យធ្វើដូចមនុស្សមានពុត ដែលចូលចិត្តអធិស្ឋាននៅក្នុងសាលាប្រជុំ
ហើយនៅជ្រុងផ្លូវ ឲ្យមនុស្សលោកឃើញនោះឡើយ
ខ្ញុំបា្រប់អ្នករាល់គ្នាជាបា្រកដថា គេបានរង្វាន់របស់គេហើយ ៦ តែឯអ្នក កាលណាអធិស្ឋាន នោះត្រូវឲ្យចូលទៅក្នុងបន្ទប់
ហើយបិទទ្វារ រួចអធិស្ឋានដល់ព្រះវរបិតានៃអ្នក
ដែលទ្រង់គង់នៅទីលាក់កំបាំងចុះ នោះព្រះវរបិតានៃអ្នក
ដែលទតឃើញក្នុងទីលាក់កំបាំង ទ្រង់នឹងប្រទានរង្វាន់
ដល់អ្នកនៅទីប្រចក្សច្បាស់ ៧ ហើយកាលណាអធិស្ឋាន នោះកុំឲ្យពោលពាក្យឥតប្រយោជន៍ផ្ទួនៗ ដូចពួកសាសន៍ដទៃឡើយ ដ្បិតគេស្មានថា ព្រះទ្រង់នឹងស្តាប់គេ ដោយគេពោលពាក្យជាច្រើន ៨ ដូច្នេះ កុំឲ្យអ្នករាល់គ្នាធ្វើដូចគេឡើយ
ដ្បិតព្រះវរបិតានៃអ្នក ទ្រង់ជ្រាបនូវរបស់អ្វីដែលអ្នកត្រូវការ
មុនដែលអ្នកសូមផង ៩ ដូច្នេះ ចូរអធិស្ឋានបែបយ៉ាងនេះវិញថា
ឱព្រះវរបិតានៃយើងខ្ញុំ ដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌អើយ
សូមឲ្យព្រះនាមទ្រង់បានបរិសុទ្ធ ១០ សូមឲ្យរាជ្យទ្រង់បានមកដល់ សូមឲ្យព្រះហឫទ័យទ្រង់បានសំរេចនៅផែនដី
ដូចនៅស្ថានសួគ៌ដែរ ១១ សូមប្រទានអាហារដែលយើងខ្ញុំត្រូវការនៅថ្ងៃនេះ ១២ សូមអត់ទោសសេចក្តីកំហុសរបស់យើងខ្ញុំ ដូចជាយើងខ្ញុំបានអត់ទោស
ដល់អស់អ្នកដែលធ្វើខុសនឹងយើងខ្ញុំដែរ ១៣ សូមកុំនាំយើងខ្ញុំ ទៅកាន់សេចក្តីល្បួងឡើយ តែសូមប្រោសឲ្យយើងខ្ញុំរួចពីសេចក្តីអាក្រក់វិញ ដ្បិតរាជ្យ ព្រះចេស្តា និងសិរីល្អជារបស់ផងទ្រង់ នៅអស់កល្បជានិច្ច អាម៉ែន ១៤ ដ្បិតបើអ្នករាល់ គ្នាអត់ទោសចំពោះការរំលងច្បាប់
ដែលមនុស្សលោកប្រព្រឹត្តធ្វើ នោះព្រះវរបិតានៃអ្នក
ដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ ទ្រង់នឹងអត់ទោសឲ្យអ្នករាល់គ្នាដែរ ១៥ តែបើអ្នករាល់គ្នា មិនអត់ទោស
ចំពោះការរំលងច្បាប់ឲ្យគេទេ នោះព្រះវរបិតានៃអ្នក ទ្រង់ក៏មិនអត់ទោស
ចំពោះការរំលងច្បាប់ ដែលអ្នករាល់គ្នាប្រព្រឹត្តធ្វើដែរ។
ការតមអាហារ
១៦ កាលណាអ្នករាល់គ្នា តមអាហារ
នោះកុំឲ្យធ្វើទឹកមុខក្រៀម ដូចជាមនុស្សមានពុតឡើយ ដ្បិតគេក្លែងទឹកមុខស្រងូត
ឲ្យមនុស្សលោកឃើញថាគេតម ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាកដថា
គេបានរង្វាន់គេហើយ ១៧ តែអ្នក កាលណាតម
នោះចូរឲ្យលាបគ្រឿងក្រអូបនៅលើក្បាល ហើយលប់មុខចេញ ១៨ ដើម្បីកុំឲ្យមនុស្ស លោកឃើញថា អ្នកតមឡើយ
គឺឲ្យព្រះវរបិតានៃអ្នក ដែលគង់នៅទីលាក់កំបាំង បានឃើញវិញ
នោះព្រះវរបិតានៃអ្នក ដែលទ្រង់ទតឃើញនៅទីលាក់កំបាំង
ទ្រង់នឹងប្រទានរង្វាន់ដល់អ្នក នៅទីប្រចក្សច្បាស់។
អំពីសម្បត្តិសួគ៌
(លូកា ១២.៣៣-៣៤)
១៩ កុំឲ្យប្រមូល ទ្រព្យសម្បត្តិ ទុកសំរាប់ខ្លួន នៅផែនដី
ជាកន្លែងដែលមានកន្លាត និងច្រែះស៊ីបំផ្លាញ
ហើយចោរទំលុះប្លន់នោះឡើយ ២០ ត្រូវប្រមូល ទ្រព្យសម្បត្តិ ទុកសំរាប់ខ្លួន នៅឯស្ថានសួគ៌វិញ ដែលជាកន្លែងគ្មានកន្លាត ឬច្រែះស៊ីបំផ្លាញឡើយ ក៏គ្មានចោរទំលុះ ឬប្លន់ផង ២១ ពីព្រោះសម្បត្តិទ្រព្យរបស់អ្នកស្ថិតនៅកន្លែងណា
នោះចិត្តអ្នកក៏នឹងនៅកន្លែងនោះដែរ។
ពាក្យប្រស្នាអំពីចង្កៀង
(លូកា ១១.៣៤-៣៦)
២២ ឯចង្កៀងរបស់រូបកាយ គឺជាភ្នែក ដូច្នេះ បើភ្នែកអ្នកល្អ
នោះរូបកាយអ្នកទាំងមូលនឹងបានភ្លឺ ២៣ តែបើភ្នែកអ្នក អាក្រក់វិញ នោះរូបកាយអ្នកទាំងមូល
នឹងត្រូវងងឹតសូន្យ យ៉ាងនោះ បើពន្លឺដែលនៅក្នុងខ្លួនអ្នក
ជាសេចក្តីងងឹតហើយ ចុះសេចក្តីងងឹតនោះនឹងបានជាខ្លាំងអម្បាលម៉ានទៅហ្ន៎។
ត្រូវពឹងផ្អែកលើព្រះជាម្ចាស់
(លូកា ១៦.១៣, ១២.២២-៣១)
២៤ គ្មានអ្នកណាអាចនឹង បំរើចៅហ្វាយ២នាក់បានទេ
ដ្បិតអ្នកនោះនឹងស្អប់១ ហើយស្រឡាញ់១ ឬស្មោះត្រង់នឹង១ ហើយមើលងាយ១
អ្នករាល់គ្នាពុំអាចនឹងគោរពដល់ព្រះ និងទ្រព្យសម្បត្តិផងបានទេ ២៥ ដោយហេតុនេះបានជា ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា កុំឲ្យខ្វល់ខ្វាយនឹងជីវិតដែលនឹងបរិភោគអ្វី ឬនឹងរូបកាយ ដែលនឹងស្លៀកពាក់អ្វីនោះឡើយ ឯជីវិត តើមិនវិសេសជាងចំណីអាហារ ហើយរូបកាយ តើមិនវិសេសជាងសំលៀកបំពាក់ទេឬអី ២៦ ចូរពិចារណាពីសត្វ ស្លាបនៅលើអាកាស វាមិនសាបព្រោះ មិនច្រូតកាត់ ឬប្រមូលដាក់ក្នុងជង្រុកផង
តែព្រះវរបិតានៃអ្នក ដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ ទ្រង់ចិញ្ចឹមវា
ឯអ្នករាល់គ្នា តើគ្មានដំឡៃលើសជាងសត្វទាំងនោះទេឬអី ២៧ ចុះនៅក្នុងពួកអ្នករាល់គ្នា
តើមានអ្នកឯណាដែលអាចនឹងបន្ថែមកំពស់ខ្លួន១ហត្ថ
ដោយសារសេចក្តីខ្វល់ខ្វាយបានឬទេ ២៨ ហើយពីដំណើរ សំលៀកបំពាក់
តើអ្នករាល់គ្នាខំខ្វល់ខ្វាយធ្វើអ្វី ចូររំពឹងគិតតែពីផ្កាឈូកនៅក្នុងបឹង
ដែលវាដុះជាយ៉ាងដូចម្តេច គឺវាមិននឿយហត់នឹងធ្វើការ
ឬស្រាវរវៃទេ ២៩ តែខ្ញុំប្រាប់អ្នក រាល់គ្នាថា
សូម្បីតែហ្លួងសាឡូម៉ូន ក្នុងគ្រាដែលមានគ្រប់ទាំងសេចក្តីរុងរឿងរបស់ទ្រង់ នោះទ្រង់មិនបានតែងអង្គ ដូចជាផ្កា១នោះផង ៣០ រីឯតិណជាតិ ដែលដុះនៅវាលក្នុងថ្ងៃនេះ ហើយថ្ងៃស្អែកត្រូវគេដុតនៅជើងក្រាន បើព្រះទ្រង់តុបតែងស្មៅយ៉ាងដូច្នោះ នោះឱមនុស្សមានជំនឿតិចអើយ តើទ្រង់មិនតុបតែងឲ្យអ្នករាល់គ្នា លើសជាងទៅទៀតទេឬអី ៣១ ដូច្នេះ កុំឲ្យខ្វល់ខ្វាយថា តើត្រូវបរិភោគអ្វី
ឬស្លៀកពាក់អ្វីនោះឡើយ ៣២ ដ្បិតគឺជាសាសន៍ដទៃ ទេតើ ដែលខំស្វែងរករបស់ទាំងនោះវិញ ឯព្រះវរបិតានៃអ្នករាល់គ្នា ដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ ទ្រង់ជ្រាបហើយ ថាអ្នករាល់គ្នាត្រូវការនឹងរបស់ទាំងនោះដែរ ៣៣ ចូរស្វែងរកនគរ និងសេចក្តីសុចរិតនៃព្រះជាមុនសិន
ទើបគ្រប់របស់ទាំងនោះ នឹងបានប្រទានមកអ្នករាល់គ្នាថែមទៀតផង ៣៤ ដូច្នេះ កុំឲ្យខ្វល់ខ្វាយនឹងថ្ងៃស្អែកឡើយ ពីព្រោះថ្ងៃស្អែកនឹងខ្វល់ខ្វាយ ចំពោះការរបស់ថ្ងៃនោះឯង សេចក្តីលំបាកនៅថ្ងៃណា នោះគឺល្មមត្រឹមថ្ងៃនោះហើយ។
ជំពូកទី៧
កុំថ្កោលទោសអ្នកដទៃ
(លូកា ៦.៣៧-៣៨, ៤១-៤២)
១ កុំឲ្យថ្កោលទោសគេឡើយ
ដើម្បីមិនឲ្យមានគេថ្កោលអ្នកវិញ ២ ដ្បិតអ្នករាល់គ្នា ថ្កោលទោសគេយ៉ាងណា នោះគេនឹងថ្កោលអ្នកវិញយ៉ាងនោះដែរ ហើយគេនឹងវាល់ឲ្យអ្នករាល់គ្នា តាមរង្វាល់ដែលអ្នកវាល់ឲ្យគេផង ៣ ហេតុអ្វីបានជាអ្នក មើលឃើញកំទេច
ដែលនៅក្នុងភ្នែករបស់បងប្អូនអ្នក តែមិនឃើញធ្នឹម ដែលនៅក្នុងភ្នែករបស់ខ្លួនសោះដូច្នេះ ៤ ឬធ្វើដូចម្តេចឲ្យ អ្នកនិយាយនឹងបងប្អូនថា
ចូរឲ្យអញយកកំទេចពីភ្នែកឯងចេញ តែមើល មានធ្នឹមនៅក្នុងភ្នែកខ្លួនអ្នកវិញ ៥ អ្នកមានពុតអើយ ចូរយកធ្នឹមពីភ្នែករបស់ខ្លួនចេញជាមុនសិន នោះទើបនឹងបានឃើញច្បាស់ អាចនឹងយកកំទេចចេញពីភ្នែករបស់បងប្អូនអ្នកបានដែរ។ ៦ កុំឲ្យ របស់បរិសុទ្ធដល់ឆ្កែ ឬបោះកែវមុក្តារបស់ខ្លួន
នៅមុខជ្រូកឡើយ ក្រែងវាជាន់ឈ្លី រួចត្រឡប់ស្ទុះមកខ្វេះអ្នកវិញ។
អំពីរបៀបដែលត្រូវអធិស្ឋាន
(លូកា ១១.៩-១៣)
៧ ចូរសូម នោះតែងនឹងឲ្យមកអ្នក ចូររក
នោះតែងនឹងឃើញ ចូរគោះ នោះតែងនឹងបើកឲ្យអ្នក ៨ ដ្បិតអស់អ្នកណាដែលសូម
នោះរមែងបាន អ្នកណាដែលរក នោះរមែងឃើញ ហើយនឹងបើកឲ្យអ្នកណាដែលគោះដែរ ៩ ក្នុងពួកអ្នករាល់គ្នា បើកូនសូមនំបុ័ង
តើមានអ្នកណានឹងឲ្យថ្មដល់វា ១០ ឬបើវាសូមត្រី តើនឹងឲ្យពស់វិញឬអី ១១ ចុះបើអ្នករាល់គ្នា ដែលអាក្រក់
អ្នកចេះឲ្យរបស់ល្អដល់កូនខ្លួនដូច្នេះ នោះចំណងបើព្រះវរបិតានៃអ្នក
ដែលទ្រង់គង់នៅស្ថានសួគ៌ ទ្រង់នឹងប្រទានរបស់ល្អ
មកអស់អ្នកដែលសូម តើជាងអម្បាលម៉ានទៅទៀត។
ទ្វារចង្អៀត
(លូកា ១៣.២៤)
១២ ដូច្នេះ អស់ទាំងការអ្វី ដែលអ្នករាល់គ្នាចង់ឲ្យមនុស្សលោកប្រព្រឹត្តនឹងខ្លួន នោះត្រូវឲ្យអ្នកប្រព្រឹត្តនឹងគេដូច្នោះដែរ ដ្បិតនេះឯងជាក្រឹត្យវិន័យ
ហើយជាសេចក្តីទំនាយរបស់ពួកហោរា។
១៣ ចូរឲ្យ ចូលតាមទ្វារចង្អៀត
ដ្បិតទ្វារដែលនាំទៅឯសេចក្តីហិនវិនាស នោះធំ ហើយទូលាយផង
ក៏មានមនុស្សជាច្រើនដែលចូលតាមទ្វារនោះ ១៤ តែឯទ្វារដែលនាំទៅឯជីវិត
នោះតូច ហើយចង្អៀតវិញ ក៏មានមនុស្សតិចណាស់ដែលរកផ្លូវនោះឃើញ។
ប្រស្នាអំពីដើមឈើល្អ និងដើមឈើអាក្រក់
(លូកា ៦.៤៣-៤៤)
១៥ ចូរប្រយ័ត្ននឹងពួក គ្រូក្លែងក្លាយ ដែលគេមកឯអ្នករាល់គ្នា ដោយពាក់រោមចៀមបំប្លែងខ្លួន
តែខាងក្នុងរបស់គេ ជាឆ្កែចចកដែលឆ្មក់ស៊ីវិញ ១៦ អ្នករាល់គ្នានឹងស្គាល់គេបាន
ដោយសារផលគេបង្កើត តើដែលបេះផ្លែទំពាំងបាយជូរពីគុម្ពបន្លា
ឬផ្លែល្វាពីដំបងយក្សឬទេ ១៧ ដូចេ្នះ អស់ទាំងដើមឈើល្អ
តែងមានផ្លែល្អ ឯដើមឈើអាក្រក់ ក៏តែងមានផ្លែអាក្រក់ដែរ ១៨ ធម្មតាដើមឈើល្អ មិនដែលបញ្ចេញផលអាក្រក់បានទេ ហើយដើមដែលអាក្រក់
ក៏ពុំអាចបញ្ចេញផលល្អបានដែរ ១៩ អស់ទាំងដើមឈើណា
ដែលមិនកើតផលផ្លែល្អ នោះត្រូវតែកាប់បោះចោលទៅក្នុងភ្លើងចេញ ២០ ដូច្នេះ អ្នករាល់គ្នានឹងស្គាល់គេបាន គឺដោយសារផលគេបង្កើត។
សិស្សដ៏ពិតប្រាកដ
(លូកា ១៣.២៥-២៧)
២១ មិនមែនអស់អ្នកណា ដែលគ្រាន់តែនិយាយមកខ្ញុំថា ឱព្រះអម្ចាស់ៗអើយ ដែលនឹងចូលទៅក្នុងនគរស្ថានសួគ៌នោះទេ គឺជាអស់អ្នកដែលធ្វើតាមព្រះហឫទ័យនៃព្រះវរបិតា ដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌វិញទេតើ ២២ នៅថ្ងៃនោះ នឹងមានមនុស្សជាច្រើននិយាយមកខ្ញុំថា
ឱព្រះអម្ចាស់ៗអើយ តើយើងខ្ញុំមិនបានទាយដោយនូវព្រះនាមទ្រង់ ហើយដេញអារក្សដោយនូវព្រះនាមទ្រង់ ព្រមទាំងធ្វើការឫទ្ធិបារមីជាច្រើន
ដោយនៅព្រះនាមទ្រង់ទេឬអី ២៣ នោះខ្ញុំនឹងនិយាយដោយត្រង់ថា
អញមិនដែលបានស្គាល់ឯងរាល់គ្នាទេ នែ ពួកទទឹងច្បាប់អើយ
ចូរថយចេញពីអញទៅ។
ប្រស្នាអំពីមនុស្សពីរនាក់សង់ផ្ទះ
(លូកា ៦.៤៦-៤៩)
២៤ ដូច្នេះ អស់អ្នកណាដែលឮពាក្យរបស់ខ្ញុំទាំងនេះ
ហើយប្រព្រឹត្តតាម ខ្ញុំនឹងធៀបអ្នកនោះដូចជាមនុស្សប៉ិនប្រយ័ត្ន ដែលសង់ផ្ទះខ្លួននៅលើថ្ម ២៥ រួចភ្លៀងធ្លាក់មក ទឹកក៏ជន់ឡើង
ហើយខ្យល់បក់ប៉ះនឹងផ្ទះនោះ តែមិនបានរលំទេ ពីព្រោះបានសង់នៅលើថ្ម ២៦ ឯអស់អ្នកណាដែលឮ ពាក្យរបស់ខ្ញុំទាំងនេះ
តែមិនប្រព្រឹត្តតាម អ្នកនោះត្រូវធៀបដូចជាមនុស្សល្ងង់ ដែលសង់ផ្ទះខ្លួននៅលើខ្សាច់វិញ ២៧ រួចភ្លៀងធ្លាក់មក ទឹកក៏ជន់ឡើង
ហើយខ្យល់បក់ប៉ះនឹងផ្ទះនោះ ផ្ទះនោះក៏រលំទៅ ហើយមានការខូចខាតជាធំ។ ២៨ កាលព្រះយេស៊ូវ ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលសេចក្តីទាំងនេះរួចហើយ
នោះបណ្តាមនុស្សក៏នឹកប្លែក ពីសេចក្តីដែលទ្រង់បង្រៀន ២៩ ពីព្រោះទ្រង់បង្រៀន
ដូចជាមានអំណាច មិនមែនដូចពួកអាចារ្យរបស់គេទេ។
ជំពូកទី៨
ព្រះយេស៊ូវប្រោសមនុស្សឃ្លង់ម្នាក់ឲ្យជា
(ម៉ាកុស ១.៤០-៤៥
លូកា ៥.១២-១៤)
១ កាលព្រះយេស៊ូវ
ទ្រង់បានយាងចុះពីភ្នំមក នោះមានមនុស្សកកកុញដើរតាមទ្រង់ ២ ក៏ឃើញមានមនុស្សឃ្លង់ ម្នាក់
មកក្រាបថ្វាយបង្គំទូលទ្រង់ថា ឱព្រះអម្ចាស់អើយ បើទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យ
ទ្រង់អាចនឹងប្រោសឲ្យទូលបង្គំជាស្អាតបាន ៣ ទ្រង់ក៏លូកព្រះហស្តទៅពាល់គាត់ដោយព្រះបន្ទូលថា
ខ្ញុំចង់ដែរ ចូរឲ្យជាស្អាតចុះ ស្រាប់តែរោគឃ្លង់ក៏ជាស្អាតភ្លាម ៤ រួចព្រះយេស៊ូវទ្រង់ហាម ថា នែ កុំប្រាប់អ្នកឯណាឲ្យសោះ ត្រូវទៅបង្ហាញខ្លួនឲ្យពួកសង្ឃឃើញវិញ ហើយថ្វាយដង្វាយតាមដែលលោកម៉ូសេបានបង្គាប់មក ទុកជាទីបន្ទាល់ដល់លោកទាំងនោះ។
ព្រះយេស៊ូវប្រោសអ្នកបំរើរបស់នាយទាហានរ៉ូម៉ាំងឲ្យជា
(លូកា ៧.១-១០)
៥ កាលព្រះយេស៊ូវ
ទ្រង់បានយាងចូលទៅក្រុងកាពើណិមហើយ នោះមេទ័ពម្នាក់មកឯទ្រង់ទូលអង្វរថា ៦ ព្រះអម្ចាស់អើយ បាវទូលបង្គំវាស្លាប់ដៃស្លាប់ជើង
ដេកនៅផ្ទះវេទនាខ្លាំងណាស់ ៧ ព្រះយេស៊ូវទ្រង់មានព្រះបន្ទូលតបថា
ខ្ញុំនឹងទៅប្រោសឲ្យជា ៨ តែមេទ័ពទូលប្រកែកថា ព្រះអម្ចាស់អើយ ទូលបង្គំមិនគួរនឹងទទួលទ្រង់នៅក្នុងផ្ទះទូលបង្គំទេ សូមទ្រង់គ្រាន់តែមានព្រះបន្ទូលមួយព្រះឱស្ឋមកប៉ុណ្ណោះ នោះបាវទូលបង្គំនឹងបានជាហើយ ៩ ដ្បិតទូលបង្គំជាមនុស្ស នៅក្រោមបង្គាប់គេដែរ ហើយមានទាហាននៅក្រោមឱវាទទូលបង្គំ បើទូលបង្គំប្រាប់ទៅម្នាក់ថា ទៅ នោះវាក៏ទៅ ប្រាប់ទៅម្នាក់ទៀតថា មក វាក៏មក ហើយប្រាប់ទៅបាវថា ធ្វើការនេះ នោះវាក៏ធ្វើតាម ១០ កាលព្រះយេស៊ូវបានឮ ពាក្យនោះហើយ
ទ្រង់មានសេចក្តីអស្ចារ្យក្នុងព្រះហឫទ័យ រួចមានព្រះបន្ទូលទៅពួកអ្នកដែលតាមទ្រង់ថា ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាកដថា ខ្ញុំមិនដែលឃើញសេចក្តីជំនឿជាខ្លាំងដល់ម៉្លេះទេ ទោះទាំងនៅក្នុងសាសន៍អ៊ីស្រាអែលផង ១១ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់ គ្នាថា នឹងមានមនុស្សជាច្រើន ពីទិសខាងកើត និងទិសខាងលិច មកអង្គុយជាមួយនឹងលោកអ័ប្រាហាំ លោកអ៊ីសាក និងលោកយ៉ាកុប នៅក្នុងនគរស្ថានសួគ៌ ១២ តែអស់ទាំងមនុស្សរបស់នគរនោះ
នឹងត្រូវបោះចោល ទៅក្នុងសេចក្តីងងឹតខាងក្រៅវិញ នៅទីនោះនឹងមានយំ
ហើយសង្កៀតធ្មេញ ១៣ រួចទ្រង់មានព្រះបន្ទូលទៅមេទ័ពនោះថា ចូរទៅចុះ
ឲ្យបានដូចសេចក្តីជំនឿរបស់អ្នកចុះ បាវគាត់ក៏បានជានៅវេលានោះឯង។
ព្រះយេស៊ូវប្រោសអ្នកជំងឺជាច្រើនឲ្យជា
(ម៉ាកុស ១.២៩-៣៤
លូកា ៤.៣៨-៤១)
១៤ លុះព្រះយេស៊ូវ
ទ្រង់យាងទៅក្នុងផ្ទះរបស់ពេត្រុសហើយ
នោះឃើញម្តាយក្មេកគាត់កំពុងតែដេកគ្រុន ១៥ រួចទ្រង់ពាល់ដៃនាង
នោះគ្រុនក៏បាត់ទៅ ហើយនាងក្រោកឡើងបំរើទ្រង់។
១៦ ដល់ពេល ព្រលប់
គេនាំមនុស្សជាច្រើន ដែលមានអារក្សចូលមកឯទ្រង់ ហើយទ្រង់ក៏ដេញអារក្សដោយសារព្រះបន្ទូល
ឯអស់អ្នកដែលមានជំងឺរោគា ទ្រង់បានប្រោសឲ្យជាគ្រប់គ្នាដែរ ១៧ ដើម្បីឲ្យបានសំរេច តាមទំនាយដែលហោរាអេសាយ បានទាយទុកមកថា
«ទ្រង់បានទទួលអស់ទាំងរោគា ហើយផ្ទុកអស់ទាំងជំងឺរបស់យើងរាល់គ្នា
នៅលើព្រះអង្គទ្រង់»។
លក្ខណសម្បត្តិរបស់អ្នកដែលចង់តាមព្រះយេស៊ូវ
(លូកា ៩.៥៧-៦២)
១៨ កាលព្រះយេស៊ូវ
ទ្រង់ឃើញហ្វូងមនុស្សកកកុញនៅជុំវិញទ្រង់ នោះទ្រង់បង្គាប់ ឲ្យឆ្លងទៅឯត្រើយម្ខាងទៅ ១៩ ខណៈនោះ មានអាចារ្យម្នាក់ចូលមកទូលទ្រង់ថា លោកគ្រូអើយ
ខ្ញុំនឹងតាមលោកទៅដែរ ទោះបើលោកទៅឯណាក៏ដោយ ២០ ព្រះយេស៊ូវទ្រង់តបថា
កញ្ជ្រោងមានរូងវា ហើយសត្វហើរលើអាកាស ក៏មានសំបុក
តែកូនមនុស្សគ្មានកន្លែងណានឹងកើយក្បាលទេ ២១ មានសិស្សទ្រង់ម្នាក់ទៀតទូលថា
ព្រះអម្ចាស់អើយ សូមទ្រង់អនុញ្ញាត្តឲ្យទូលបង្គំ
បានទៅកប់ខ្មោចឪពុកទូលបង្គំសិន ២២ តែព្រះយេស៊ូវមានព្រះបន្ទូលទៅអ្នកនោះថា
ចូរមកតាមខ្ញុំវិញ ទុកឲ្យពួកមនុស្សស្លាប់កប់ខ្មោចពួកគេចុះ។
ព្រះយេស៊ូវធ្វើឲ្យរលកស្ងប់
(ម៉ាកុស ៤.៣៥-៤១
លូកា ៨.២២-២៥)
២៣ កាលទ្រង់បានយាងចុះទូកហើយ
នោះពួកសិស្សក៏តាមទ្រង់ទៅ ២៤ ឯសមុទ្រក៏កំរើកឡើងជាខ្លាំង
ដល់ម៉្លេះបានជារលកឡើងគ្របលើទូក តែទ្រង់ផ្ទំលក់ ២៥ ពួកសិស្សក៏ចូលទៅតើនទ្រង់ទូលថា
ព្រះអម្ចាស់អើយ សូមជួយសង្គ្រោះផង យើងខ្ញុំវិនាសហើយ ២៦ ទ្រង់មានព្រះបន្ទូល ថា ឱពួកអ្នកមានជំនឿតិចអើយ ហេតុអ្វីបានជាភ័យដូច្នេះ រួចទ្រង់ក្រោកឡើង កំហែងដល់ខ្យល់ និងសមុទ្រ នោះក៏ស្ងប់ឈឹងអស់ទៅ ២៧ អ្នកទាំងនោះមាន សេចក្តីអស្ចារ្យ ហើយនិយាយគ្នាថា
តើមនុស្សនេះបែបយ៉ាងណា បានជាទាំងខ្យល់
និងសមុទ្រក៏ស្តាប់បង្គាប់លោកដូច្នេះ។
ព្រះយេស៊ូវប្រោសបុរសអារក្សចូលពីរនាក់
(ម៉ាកុស ៥.១-២០
លូកា ៨.២៦-៣៩)
២៨ កាលទ្រង់បានដល់ ស្រុកគេរ៉ាស៊ីន នៅត្រើយម្ខាងហើយ នោះមានមនុស្ស២នាក់ ដែលមានអារក្សចូល គេចេញពីផ្នូរខ្មោចមកជួបនឹងទ្រង់ វាសាហាវណាស់ ដល់ម៉្លេះបានជាគ្មានអ្នកណាហ៊ានដើរតាមផ្លូវនោះទេ ២៩ នោះវាស្រែកឡើងថា ឱព្រះយេស៊ូវ
ជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះអើយ តើយើងហើយ និងទ្រង់មានការអ្វីនឹងគ្នា
តើទ្រង់បានយាងមកទីនេះ ដើម្បីនឹងធ្វើទុក្ខដល់យើងមុនកំណត់ឬអី ៣០ រីឯនៅទីដែលឆ្ងាយពីវា នោះមានហ្វូងជ្រូកយ៉ាងធំកំពុងតែរកស៊ី ៣១ ហើយពួកអារក្សនោះក៏ទូលអង្វរទ្រង់ថា បើទ្រង់បណ្តេញយើង
សូមអនុញ្ញាត្តឲ្យយើងចូលទៅនៅក្នុងហ្វូងជ្រូកនោះចុះ ៣២ ទ្រង់មានព្រះបន្ទូល តបថា ទៅចុះ
វាក៏ចេញទៅចូលក្នុងហ្វូងជ្រូក រួចជ្រូកនាំគ្នាបោលម្នីម្នាតាមភ្នំចោត
ធ្លាក់ទៅក្នុងសមុទ្រ លង់ទឹកស្លាប់ទាំងអស់ទៅ ៣៣ ឯពួកអ្នកដែលឃ្វាល វា គេនាំគ្នារត់ចូលទៅក្នុងទីក្រុង រ៉ាយរ៉ាប់ប្រាប់ពីគ្រប់ការទាំងនោះ ហើយពីមនុស្ស២នាក់ដែលមានអារក្សចូលផង ៣៤ ចំណែកពួកអ្នកក្រុង នោះទាំងអស់គ្នា ក៏ចេញមកឯព្រះយេស៊ូវ កាលបានឃើញទ្រង់ គេក៏អង្វរឲ្យទ្រង់យាងចេញពីក្រវល់ស្រុកគេទៅ។
ជំពូកទី៩
ព្រះយេស៊ូវប្រោសមនុស្សខ្វិនម្នាក់ឲ្យដើររួច
(ម៉ាកុស ២.១-១២
លូកា ៥.១៧-២៦)
១ ព្រះយេស៊ូវ ទ្រង់ក៏យាងចុះទូក
ឆ្លងទៅឯក្រុងរបស់ទ្រង់វិញ ២ នោះមានគេនាំមនុស្ស ស្លាប់ដៃស្លាប់ជើងម្នាក់ ដេកលើគ្រែមកឯទ្រង់ កាលទ្រង់ទតឃើញសេចក្តីជំនឿរបស់អ្នកទាំងនោះ ក៏មានព្រះបន្ទូលទៅអ្នកស្លាប់ដៃស្លាប់ជើងថា ចូរសង្ឃឹមឡើង កូនអើយ បាបឯងបានអត់ទោសឲ្យឯងហើយ ៣ ដូច្នេះ
មានអាចារ្យខ្លះនឹកក្នុងចិត្តថា មនុស្សនេះពោលពាក្យប្រមាថដល់ព្រះ ៤ ឯព្រះយេស៊ូវ ទ្រង់ឈ្វេងយល់គំនិតគេ ក៏មានព្រះបន្ទូលថា
ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាមានគំនិតអាក្រក់ក្នុងចិត្តដូច្នេះ ៥ ដ្បិតដែលថា បាបឯងបានអត់ទោសឲ្យឯងហើយ ឬថា ឲ្យក្រោកឡើងដើរទៅ
នោះតើពាក្យណាងាយថាជាជាង ៦ ប៉ុន្តែ នេះដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានដឹងថា
កូនមនុស្សមានអំណាច នឹងអត់ទោសបាបនៅផែនដីបានដែរ នោះទ្រង់មានព្រះបន្ទូលទៅអ្នកស្លាប់ដៃស្លាប់ជើងថា
ចូរក្រោកឡើង យកគ្រែឯងទៅផ្ទះទៅ ៧ អ្នកនោះក៏ក្រោកឡើងដើរទៅឯផ្ទះ ៨ កាលហ្វូងមនុស្សបានឃើញ ការនោះ គេកើតមានសេចក្តីអស្ចារ្យ ក៏សរសើរដំកើងដល់ព្រះដែលទ្រង់បានប្រទានអំណាចយ៉ាងនេះ មកមនុស្សលោក។
ព្រះយេស៊ូវត្រាស់ហៅលោកម៉ាថាយ
(ម៉ាកុស ២.១៣-១៧
លូកា ៥.២៧-៣២)
៩ លុះព្រះយេស៊ូវយាងហួស ពីទីនោះទៅ ទ្រង់ក៏ទតឃើញមនុស្សម្នាក់ឈ្មោះ ម៉ាថាយ កំពុងអង្គុយនៅកន្លែងយកពន្ធ នោះទ្រង់មានព្រះបន្ទូលហៅគាត់ថា ចូរមកតាមខ្ញុំ គាត់ក៏ក្រោកឡើងដើរតាមទ្រង់ទៅ ១០ កាលព្រះយេស៊ូវកំពុង គង់សោយអាហារនៅក្នុងផ្ទះ នោះមានពួកអ្នកយកពន្ធ និងមនុស្សមានបាបជាច្រើន
បានមកអង្គុយជាមួយនឹងទ្រង់ និងពួកសិស្សទ្រង់ផង ១១ កាលពួកផារិស៊ីបាន ឃើញដូច្នោះ
គេក៏សួរពួកសិស្សទ្រង់ថា ហេតុអ្វីបានជាគ្រូរបស់អ្នករាល់គ្នាបរិភោគជាមួយនឹងពួកយកពន្ធ ហើយនិងមនុស្សមានបាបដូច្នេះ ១២ តែព្រះយេស៊ូវទ្រង់ក៏ បានឮ ហើយទ្រង់មានព្រះបន្ទូលតបថា ពួកអ្នកដែលជាសុខសប្បាយ មិនត្រូវការនឹងគ្រូពេទ្យទេ គឺជាពួកដែលមានជំងឺវិញទេតើ ១៣ ចូរឲ្យអ្នករាល់គ្នា ទៅរៀនន័យបទ ដែលថា «អញចង់បានសេចក្តីមេត្តាករុណា មិនមែនយញ្ញបូជាទេ» ពីព្រោះខ្ញុំមិនបានមក ដើម្បីនឹងហៅមនុស្សសុចរិតទេ
គឺមកហៅមនុស្សមានបាប ឲ្យប្រែចិត្តវិញ។
អំពីការតមអាហារ
(ម៉ាកុស ២.១៨-២២
លូកា ៥.៣៣-៣៨)
១៤ នៅគ្រានោះ ពួកសិស្សរបស់យ៉ូហាន
ក៏មកឯទ្រង់ទូលថា ហេតុអ្វីបានជាយើងខ្ញុំ និងពួកផារិស៊ី
តមតែញយៗ តែពួកសិស្សទ្រង់មិនដែលតមសោះដូច្នេះ ១៥ ព្រះយេស៊ូវទ្រង់ឆ្លើយ ថា កំពុងដែលប្តីថ្មោងថ្មីនៅជាមួយគ្នា នោះតើសំឡាញ់នៃគាត់នឹងធ្វើទឹកមុខព្រួយបានឬទេ
ប៉ុន្តែ នឹងមានគ្រាមកដល់
ដែលប្តីនឹងត្រូវដកយកចេញពីគេទៅ នៅគ្រានោះ ទើបគេនឹងតមអាហារវិញ ១៦ គ្មានអ្នកណាដែលយក កំណាត់សំពត់ថ្មី មកប៉ះអាវចាស់ទេ
ដ្បិតកំណាត់ថ្មីនោះ នឹងហែកអាវចាស់ចេញ
ហើយរំហែកនោះនឹងរឹងរឹតតែអាក្រក់ជាងទៅទៀត ១៧ ក៏មិនដែលមានអ្នកណា ដាក់ស្រាទំពាំងបាយជូរថ្មី ក្នុងថង់ស្បែកចាស់ដែរ បើធ្វើដូច្នេះ ថង់ស្បែកនឹងធ្លាយ ហូរស្រាទំពាំងបាយជូរចេញអស់ ហើយទាំងថង់នោះក៏ត្រូវខូចខាតដែរ គឺគេតែងដាក់ស្រាទំពាំងបាយជូរថ្មី ក្នុងថង់ស្បែកថ្មីវិញ នោះទើបទាំង២បានគង់នៅ។
ព្រះយេស៊ូវប្រោសស្ត្រីមានជំងឺធ្លាក់ឈាមឲ្យជានិងប្រោសកូនស្រីលោកយ៉ៃរ៉ុសឲ្យរស់ឡើងវិញ
(ម៉ាកុស ៥.២១-៤៣
លូកា ៨.៤០-៥៦)
១៨ កំពុងដែលទ្រង់មាន ព្រះបន្ទូលនឹងគេ ពីដំណើរទាំងនោះ ស្រាប់តែមានមេសាលាម្នាក់ មកក្រាបថ្វាយបង្គំទូលថា កូនស្រីរបស់ទូលបង្គំទើបនឹងស្លាប់អម្បាញ់មិញ សូមទ្រង់មេត្តាយាងទៅដាក់ព្រះហស្តលើវា នោះវានឹងរស់ឡើងវិញ ១៩ ព្រះយេស៊ូវក៏ក្រោកឡើង យាងទៅតាម ព្រមទាំងពួកសិស្សទ្រង់ដែរ ២០ រីឯមានស្ត្រីម្នាក់ នាងមានជំងឺធ្លាក់ឈាមអស់១២ឆ្នាំមកហើយ
នាងបានចូលមកពីក្រោយ ពាល់ជាយព្រះពស្ត្រទ្រង់ ២១ ដោយគិតក្នុងចិត្តថា
បើគ្រាន់តែពាល់ជាយព្រះពស្ត្រទ្រង់ប៉ុណ្ណោះ នោះនឹងបានជាហើយ ២២ ឯព្រះយេស៊ូវ ទ្រង់បែរទៅឃើញនាង ក៏មានព្រះបន្ទូលថា ចូរសង្ឃឹមឡើង
កូនអើយ សេចក្តីជំនឿរបស់នាង បានជួយសង្គ្រោះនាងហើយ នាងក៏ជា ចាប់តាំងពីវេលានោះមក ២៣ រួចមក
កាលទ្រង់យាងចូលទៅក្នុងផ្ទះមេសាលា បានឃើញពួកអ្នកផ្លុំខ្លុយ
និងមនុស្សសន្ធឹកកំពុងតែឆោឡោ ២៤ នោះទ្រង់មាន ព្រះបន្ទូលថា
ចូរថយចេញទៅ ដ្បិតនាងក្រមុំនេះមិនមែនស្លាប់ទេ នាងគ្រាន់តែដេកលក់ប៉ុណ្ណោះ
តែគេសើចចំអកឲ្យទ្រង់ ២៥ លុះបណ្តេញមនុស្សទាំងនោះ
ទៅក្រៅអស់ហើយ នោះទ្រង់យាងចូលទៅចាប់ដៃនាង រួចនាងក៏ក្រោកឡើង ២៦ រឿងនោះបានល្បីខ្ចរខ្ចាយទួទៅ ពេញពាសក្នុងស្រុកនោះឯង។
ព្រះយេស៊ូវប្រោសមនុស្សខ្វាក់ពីរនាក់ឲ្យភ្លឺ
២៧ កំពុងដែលព្រះយេស៊ូវ ទ្រង់យាងចេញពីទីនោះទៅ នោះមានមនុស្សខ្វាក់២នាក់តាមទ្រង់ ទាំងស្រែកថា ឱព្រះរាជបុត្រាហ្លួងដាវីឌអើយ សូមទ្រង់ប្រោសមេត្តាដល់យើងខ្ញុំផង ២៨ កាលបានយាងចូលទៅ ក្នុងផ្ទះ
នោះអ្នកខ្វាក់ទាំង២ក៏មកឯទ្រង់ ហើយទ្រង់មានព្រះបន្ទូលសួរថា
តើអ្នកជឿថា ខ្ញុំអាចនឹងធ្វើការនេះបានឬទេ អ្នកទាំង២ទូលថា
ជឿហើយ ព្រះអម្ចាស់អើយ ២៩ នោះទ្រង់ក៏ពាល់ភ្នែកគេ
ដោយព្រះបន្ទូលថា ចូរឲ្យបានដូចសេចក្តីជំនឿរបស់អ្នកចុះ ៣០ ភ្នែកគេក៏បានភ្លឺឡើង រួចទ្រង់ហាមផ្តាច់ថា នែ
កុំឲ្យអ្នកណាដឹងការនេះឲ្យសោះហ្នះ ៣១ តែកាលគេចេញទៅហើយ
នោះក៏ផ្សាយប្រាប់ពីទ្រង់ សុសសាយពេញក្នុងស្រុកនោះ។
ព្រះយេស៊ូវប្រោសមនុស្សគម្នាក់ឲ្យនិយាយបាន
៣២ កំពុងដែលអ្នកទាំង២ចេញទៅ
នោះមានគេនាំមនុស្សគ ដែលមានអារក្សចូល មកឯទ្រង់ ៣៣ រួចកាលបានដេញអារក្ស ចេញហើយ នោះមនុស្សគបាននិយាយឡើងបាន ឯបណ្តាមនុស្សទាំងប៉ុន្មាន គេមានសេចក្តីអស្ចារ្យថា មិនដែលឃើញមានយ៉ាងដូច្នេះ នៅក្នុងស្រុកអ៊ីស្រាអែលសោះឡើយ ៣៤ តែពួកផារិស៊ីនិយាយឡើងថា
អ្នកនេះដេញអារក្ស ដោយសារតែមេអារក្សទេ។
ព្រះយេស៊ូវអាណិតមហាជន
(ម៉ាកុស ៦.៣៤ លូកា
១០.២)
៣៥ ព្រះយេស៊ូវ ទ្រង់ក៏យាងទៅដល់គ្រប់ក្រុងគ្រប់ភូមិ ព្រមទាំងបង្រៀនក្នុងសាលាប្រជុំទាំងប៉ុន្មាន ហើយប្រកាសប្រាប់ដំណឹងល្អពីនគរ
ទ្រង់ក៏ប្រោសអស់ទាំងជំងឺរោគា និងជរាពិការ
ក្នុងពួកបណ្តាជនឲ្យបានជា ៣៦ កាលទ្រង់ឃើញហ្វូង មនុស្សហើយ នោះទ្រង់មានព្រះហឫទ័យក្តួលអាណិតដល់គេ ដ្បិតគេល្វើយ ហើយខ្ចាត់ខ្ចាយ ដូចហ្វូងចៀម ដែលឥតអ្នកគង្វាល ៣៧ បានជាទ្រង់មានព្រះបន្ទូលទៅពួកសិស្សថា
ចំរូតធំណាស់ តែមានអ្នកច្រូតតិចទេ ៣៨ ដូច្នេះ
ចូរសូមអង្វរដល់ព្រះអម្ចាស់នៃចំរូត
ឲ្យទ្រង់ចាត់អ្នកច្រូតមកក្នុងចំរូតទ្រង់។
ជំពូកទី១០
ព្រះយេស៊ូវតែងតាំងសាវ័ក ១២ រូប
(ម៉ាកុស ៣.១៣-១៩
លូកា ៦.១២-១៦)
១ កាលទ្រង់បានហៅពួក សិស្សទាំង១២នាក់មកហើយ នោះក៏ប្រទានឲ្យគេមានអំណាច អាចនឹងដេញអារក្សអសោច ហើយនិងមើលគ្រប់ទាំងជំងឺរោគា និងជរាពិការទាំងអស់ឲ្យបានជាផង ២ រីឯពួកសាវ័កទាំង១២ នាក់ នោះដូចមានឈ្មោះដូចខាងក្រោមនេះស្រាប់ គឺ មុនដំបូងមានស៊ីម៉ូន ដែលហៅថាពេត្រុស១ អនទ្រេ ជាប្អូនគាត់១ យ៉ាកុប ជាកូនសេបេដេ១ និងយ៉ូហាន ជាប្អូនគាត់១ ៣ ភីលីព១ បារថូល៉ូមេ១ ថូម៉ាស១ ម៉ាថាយ
ជាអ្នកយកពន្ធ១ យ៉ាកុប ជាកូនអាល់ផាយ១ លេបេ ដែលហៅថាថាដេ១ ៤ ស៊ីម៉ូន ជាសាសន៍កាណាន១ ហើយនិងយូដាស-អ៊ីស្ការីយ៉ុត
ជាអ្នកដែលបញ្ជូនទ្រង់១។
ព្រះយេស៊ូវចាត់សិស្សទាំង១២ទៅប្រកាសដំណឹងល្អ
(ម៉ាកុស ៦.៧-១៣
លូកា ៩.១-៦)
៥ ព្រះយេស៊ូវ ទ្រង់ចាត់ពួក១២នាក់នេះ
ឲ្យទៅ ដោយផ្តាំថា កុំឲ្យអ្នករាល់គ្នាបែរទៅតាមផ្លូវរបស់សាសន៍ដទៃ ឬចូលទៅក្នុងទីក្រុងណា១របស់សាសន៍សាម៉ារីឡើយ ៦ ចូរទៅឯចៀមបាត់បង់
របស់វង្សានុវង្សនៃពួកអ៊ីស្រាអែលវិញ ៧ ហើយកំពុងដែលទៅ
នោះចូរប្រកាសប្រាប់ថា នគរស្ថានសួគ៌ជិតដល់ហើយ ៨ ចូរប្រោសមនុស្សជំងឺ ឲ្យជា មនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញ មនុស្សឃ្លង់ឲ្យជាស្អាត ហើយដេញអារក្សចេញផង អ្នករាល់គ្នាបានទទួលទទេ ត្រូវឲ្យទទេដែរ ៩ កុំឲ្យយកមាសប្រាក់ ឬលុយកាក់ ដាក់ក្នុងខ្សែក្រវាត់របស់អ្នកទៅឡើយ ១០ ក៏កុំឲ្យយកយាមសំរាប់តាមផ្លូវ ឬអាវ២ ស្បែកជើង ឬដំបងផង
ដ្បិតអ្នកដែលធ្វើការ នោះគួរនឹងបានអាហារចិញ្ចឹមខ្លួន ១១ នៅក្រុងណា ឬភូមិណា ដែលអ្នករាល់គ្នាចូលទៅ នោះត្រូវឲ្យសួររកអ្នកណាក្នុងទីនោះដែលគេគួរ រួចឲ្យនៅផ្ទះអ្នកនោះ
ដរាបដល់អ្នកចេញទៅ ១២ កាលណាចូលទៅ ក៏ត្រូវជំរាបសួរអ្នកផ្ទះនោះដែរ ១៣ បើអ្នកផ្ទះនោះគេ គួរ
នោះចូរឲ្យសេចក្តីសុខសាន្តរបស់អ្នករាល់គ្នានៅផ្ទះនោះចុះ តែបើមិនគួរទេ នោះត្រូវឲ្យសេចក្តីសុខសាន្តត្រឡប់មកលើអ្នករាល់គ្នាវិញ ១៤ បើអ្នកណាមិនទទួល ឬមិនស្តាប់តាមពាក្យអ្នក
នោះត្រូវឲ្យអ្នករាល់គ្នាចុះពីផ្ទះនោះ ឬចេញពីក្រុងនោះ
រួចរលាស់ធូលីពីជើងអ្នកចេញ ១៥ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់ គ្នាជាប្រាកដថា នៅថ្ងៃជំនុំជំរះ ក្រុងសូដុំម និងក្រុងកូម៉ូរ៉ា នឹងទ្រាំបានងាយជាជាងក្រុងនោះវិញ។
អំពីការបៀតបៀន
(ម៉ាកុស ១៣.៩-១៣
លូកា ២១.១២-១៧)
១៦ នែ ខ្ញុំចាត់អ្នករាល់គ្នាឲ្យទៅ
ដូចជាចៀមនៅកណ្តាលហ្វូងស្វាន ដូច្នេះ ចូរធ្វើជាអ្នកឆ្លាតដូចជាពស់
ហើយសុភាពដូចព្រាប ១៧ ត្រូវឲ្យប្រយ័ត្ននឹង មនុស្សលោក
ដ្បិតគេនឹងបញ្ជូនអ្នករាល់គ្នាទៅក្រុមជំនុំ ហើយនឹងវាយអ្នករាល់គ្នានឹងរំពាត់
នៅក្នុងសាលាប្រជុំ ១៨ អ្នករាល់គ្នានឹង ត្រូវគេបញ្ជូនទៅនៅមុខចៅហ្វាយខេត្ត
ហើយនៅចំពោះស្តេច ដោយព្រោះខ្ញុំ ទុកជាទីបន្ទាល់ដល់លោកទាំងអស់នោះ ហើយនិងពួកសាសន៍ដទៃដែរ ១៩ ប៉ុន្តែ កាលណាគេចាប់បញ្ជូនអ្នករាល់គ្នាទៅ នោះកុំឲ្យថប់ព្រួយពីបែបនិយាយ ឬពីពាក្យដែលត្រូវថាឡើយ ពីព្រោះសេចក្តីដែលត្រូវនិយាយ នឹងបានប្រទានមកអ្នករាល់គ្នានៅវេលានោះឯង ២០ ដ្បិតមិនមែនជាអ្នក រាល់គ្នាដែលត្រូវនិយាយទេ គឺជាព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះវរបិតានៃអ្នកទេតើ ដែលទ្រង់មានព្រះបន្ទូលក្នុងខ្លួនអ្នកវិញ ២១ បងប្អូននឹងបញ្ជូនគ្នាឲ្យត្រូវស្លាប់ ឪពុកនឹងបញ្ជូនកូន
ហើយកូននឹងលើកគ្នាទាស់នឹងឪពុកម្តាយ ព្រមទាំងសំឡាប់គាត់ផង ២២ មនុស្សទាំងអស់នឹង ស្អប់អ្នករាល់គ្នា
ដោយព្រោះឈ្មោះខ្ញុំ ប៉ុន្តែអ្នកណាដែលកាន់ខ្ជាប់ ដរាបដល់ចុងបំផុត អ្នកនោះនឹងបានសង្គ្រោះ ២៣ កាលណាគេធ្វើទុក្ខ បៀតបៀនអ្នករាល់គ្នា ក្នុងក្រុងនេះ នោះត្រូវរត់ទៅឯក្រុង១ទៀតវិញ ដ្បិតខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាកដថា អ្នករាល់គ្នានឹងដើរ មិនទាន់ដល់គ្រប់ទីក្រុងនៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែលនៅឡើយ នោះកូនមនុស្សនឹងបានមកដល់ហើយ។ ២៤ សិស្សមិនមែនលើសជាងគ្រូទេ
ហើយបាវក៏មិនលើសជាងចៅហ្វាយខ្លួនដែរ ២៥ បើសិស្សបានស្មើនឹង គ្រូ ហើយបាវស្មើនឹងចៅហ្វាយ នោះល្មមហើយ បើសិនជាគេហៅម្ចាស់ផ្ទះថា
បេលសេប៊ូល នោះចំណង់បើពួកអ្នកនៅផ្ទះនោះទាំងប៉ុន្មាន តើគេនឹងហៅយ៉ាងនោះលើសជាងអម្បាលម៉ានទៅទៀត។
ព្រះយេស៊ូវទូន្មានសិស្សកុំឲ្យភ័យបារម្ភ
(លូកា ១២.២-៧)
២៦ ដូច្នេះ មិនត្រូវឲ្យខ្លាចគេឡើយ
ដ្បិតគ្មានអ្វីគ្របបាំង ដែលមិនត្រូវសំដែងចេញ ឬអ្វីលាក់លៀម ដែលមិនត្រូវបង្ហាញឲ្យគេស្គាល់នោះទេ ២៧ ការអ្វីដែលខ្ញុំ ប្រាប់អ្នករាល់គ្នានៅទីងងឹត នោះចូរសំដែងនៅទីភ្លឺ ហើយការអ្វី ដែលអ្នករាល់គ្នាឮនៅត្រចៀក នោះចូរថ្លែងប្រាប់ពីលើដំបូលផ្ទះវិញចុះ ២៨ កុំឲ្យខ្លាចចំពោះ ពួកអ្នកដែលសំឡាប់បានតែរូបកាយ តែពុំអាចនឹងសំឡាប់ដល់ព្រលឹងបាននោះឡើយ ស៊ូឲ្យខ្លាចព្រះអង្គវិញជាជាង
ដែលទ្រង់អាចនឹងធ្វើឲ្យទាំងព្រលឹង និងរូបកាយវិនាសទៅក្នុងនរកផង ២៩ តើគេមិនលក់ចាប២ថ្លៃ១លុយទេឬអី តែគ្មានចាបណាមួយធ្លាក់ទៅដី
ឥតព្រះវរបិតានៃអ្នករាល់គ្នាជ្រាបឡើយ ៣០ សូម្បីតែសក់ក្បាលរបស់អ្នករាល់គ្នា
ក៏បានរាប់ទាំងអស់ដែរ ៣១ យ៉ាងនោះមិនត្រូវឲ្យខ្លាចឡើយ អ្នករាល់គ្នាមានដំឡៃ
លើសជាងចាបជាច្រើន។
អ្នកទទួលស្គាល់
និងអ្នកមិនទទួលស្គាល់ព្រះយេស៊ូវ
(លូកា ១២.៨-៩)
៣២ ដូច្នេះ អស់អ្នកណាដែលទទួលថ្លែងប្រាប់ពីខ្ញុំ
នៅមុខមនុស្សលោក នោះខ្ញុំនឹងទទួលថ្លែងប្រាប់ពីអ្នកនោះ
នៅចំពោះព្រះវរបិតាខ្ញុំ ដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ដែរ ៣៣ តែអ្នកណាដែលមិន ព្រមទទួលស្គាល់ខ្ញុំ
នៅមុខមនុស្សលោកទេ នោះខ្ញុំក៏មិនព្រមទទួលស្គាល់អ្នកនោះ
នៅចំពោះព្រះវរបិតាខ្ញុំ ដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ដែរ។
ការបាក់បែកគ្នាព្រោះជំនឿ
(លូកា ១២.៥១-៥៣)
៣៤ កុំឲ្យស្មានថា ខ្ញុំមកនឹងតាំងឲ្យមានសេចក្តីមេត្រីនៅផែនដីឡើយ
ខ្ញុំមិនមែនមក ដើម្បីតាំងឲ្យមានសេចក្តីមេត្រីទេ គឺឲ្យមានដាវវិញ ៣៥ ដ្បិតខ្ញុំបានមក ដើម្បីនឹងនាំឲ្យគេទាស់នឹងឪពុកខ្លួន
ឲ្យកូនស្រីទាស់នឹងម្តាយ ហើយកូនប្រសាស្រីទាស់នឹងម្តាយក្មេក ៣៦ ឯពួកសត្រូវរបស់អ្នកណា
នោះគឺជាពួកអ្នកនៅផ្ទះជាមួយនឹងខ្លួននោះឯង ៣៧ អ្នកណាដែលស្រឡាញ់ ឪពុក ឬម្តាយ ជាជាងខ្ញុំ នោះមិនគួរនឹងខ្ញុំទេ ហើយអ្នកណាដែលស្រឡាញ់កូនប្រុសឬស្រី
ជាជាងខ្ញុំ នោះក៏មិនគួរនឹងខ្ញុំដែរ ៣៨ អ្នកណាដែលមិនយកឈើឆ្កាងខ្លួន
មកតាមខ្ញុំ អ្នកនោះមិនគួរនឹងខ្ញុំឡើយ ៣៩ អ្នកណាដែលរកបាន ជីវិតខ្លួន នោះនឹងត្រូវបាត់ជីវិតទៅ តែអ្នកណាដែលបាត់ជីវិត ដោយយល់ដល់ខ្ញុំ អ្នកនោះនឹងបានជីវិតវិញ។
អ្នកណាទទួលអ្នករាល់គ្នា
ក៏ដូចជាទទួលខ្ញុំដែរ
៤០ អ្នកណាដែលទទួលអ្នក រាល់គ្នា នោះឈ្មោះថាទទួលខ្ញុំ ហើយអ្នកណាដែលទទួលខ្ញុំ នោះក៏ឈ្មោះថាទទួលព្រះអង្គ ដែលចាត់ឲ្យខ្ញុំមកដែរ ៤១ អ្នកណាដែលទទួលហោរា ពីព្រោះជាហោរា
អ្នកនោះនឹងបានរង្វាន់ ដូចជារង្វាន់របស់ហោរា ឯអ្នកណាដែលទទួលមនុស្សសុចរិត
ពីព្រោះជាមនុស្សសុចរិត នោះនឹងបានរង្វាន់
ដូចជារង្វាន់របស់មនុស្សសុចរិតដែរ ៤២ អ្នកណាដែលឲ្យទឹក ត្រជាក់តែ១កែវ ទៅកូនក្មេងតូច១នេះផឹក ពីព្រោះជាសិស្សខ្ញុំ នោះខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាកដថា អ្នកនោះមិនបាត់រង្វាន់ខ្លួនឡើយ។
លោកយ៉ូហានបាទីស្ទចាត់សិស្សទៅជួបព្រះយេស៊ូវ
(លូកា ៧.១៨-៣៥)
១ កាលព្រះយេស៊ូវបានផ្តាំ ពួកសិស្សទាំង១២នាក់រួចហើយ
នោះទ្រង់ក៏យាងចេញពីទីនោះ ដើម្បីនឹងទៅបង្រៀន ហើយសំដែង ក្នុងអស់ទាំងក្រុងរបស់គេ។ ២ រីឯ យ៉ូហានដែលជាប់នៅក្នុងគុក
គាត់បានឮពីការទាំងប៉ុន្មាន ដែលព្រះគ្រីស្ទទ្រង់ធ្វើ ហើយក៏ចាត់សិស្សគាត់២នាក់ ឲ្យទៅទូលសួរទ្រង់ថា ៣ តើទ្រង់ជាព្រះអង្គដែលត្រូវយាងមកនោះ
ឬត្រូវឲ្យយើងខ្ញុំចាំ១អង្គទៅទៀត ៤ ព្រះយេស៊ូវទ្រង់មានព្រះបន្ទូលតបថា
ចូរទៅប្រាប់យ៉ូហានពីសេចក្តីទាំងប៉ុន្មានដែលអ្នកកំពុងតែឮ ហើយឃើញ ៥ គឺថាមនុស្សខ្វាក់បាន ភ្លឺ មនុស្សខ្វិនបានដើររួច មនុស្សឃ្លង់បានជាស្អាត មនុស្សថ្លង់បានឮ
មនុស្សស្លាប់បានរស់ឡើងវិញ ហើយមនុស្សទាល់ក្របានឮដំណឹងល្អផង ៦ មានពរហើយ អ្នកណាដែលមិនរវាតចិត្តដោយព្រោះខ្ញុំ។ ៧ កំពុងដែលអ្នកទាំង២នោះចេញទៅហើយ នោះព្រះយេស៊ូវ ទ្រង់ផ្តើមមានព្រះបន្ទូលនឹងហ្វូងមនុស្សពីយ៉ូហានថា តើអ្នករាល់គ្នាបានទៅមើលអ្វីនៅទីរហោស្ថាន បានទៅមើលដើមត្រែងរញ្ជួយដោយខ្យល់ឬអី ៨ តើបានទៅមើលអ្វី បានទៅមើលមនុស្សពាក់អាវទន់ភ្លន់ឬអី មើលអស់អ្នកដែលពាក់អាវទន់ភ្លន់
នោះសុទ្ធតែនៅក្នុងដំណាក់ស្តេចទេ ៩ ចុះអ្នករាល់គ្នាបានទៅមើលអ្វី
មើលហោរាឬអី មែនហើយ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា គាត់ក៏លើសជាងហោរាផង ១០ ដ្បិតគឺពីអ្នកនេះហើយ ដែលមានសេចក្តីចែងទុកមកថា «មើល អញចាត់ទូតអញ ឲ្យទៅមុនឯង
ទូតនោះនឹងរៀបចំផ្លូវនៅមុខឯង» ១១ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់ គ្នាជាប្រាកដថា
ក្នុងបណ្តាមនុស្សដែលកើតពីស្ត្រីមក នោះគ្មានអ្នកណាបានធំជាងយ៉ូហាន-បាទីស្ទទេ ប៉ុន្តែអ្នកណាដែលតូចជាងគេក្នុងនគរស្ថានសួគ៌
នោះធំជាងគាត់ហើយ ១២ តាំងតែពីគ្រា យ៉ូហាន-បាទីស្ទ
ដរាបដល់គ្រាឥឡូវនេះ នោះមានគេខំប្រឹងចាប់បាននគរស្ថានសួគ៌ ហើយគឺជាពួកខំប្រឹងពិតដែលចាប់បានផង ១៣ ពីព្រោះអស់ទាំងហោរា និងក្រឹត្យវិន័យបានទាយ
ដរាបមកដល់គ្រាលោកយ៉ូហាន ១៤ ហើយបើសិនជាអ្នករាល់គ្នាព្រមទទួលពាក្យនេះ
នោះគឺលោកនេះហើយ ជាលោកអេលីយ៉ាដែលត្រូវមក ១៥ អ្នកណាដែលមានត្រចៀកសំរាប់ស្តាប់ ឲ្យស្តាប់ចុះ ១៦ តើត្រូវឲ្យខ្ញុំធៀបដំណមនុស្សនេះជាអ្វី គឺធៀបដូចជាកូនក្មេងអង្គុយនៅទីផ្សារ
ដែលស្រែកទៅគ្នាវាថា ១៧ យើងបានផ្លុំខ្លុយឲ្យឯង
តែឯងមិនបានរាំ យើងបានទួញទំនួញឲ្យឯង តែឯងមិនបានយំទេ ១៨ ដ្បិតយ៉ូហានបានមកមិនស៊ីមិនផឹកសោះ តែគេថា គាត់មានអារក្សចូល ១៩ ឯកូនមនុស្ស បានមកទាំងស៊ីទាំងផឹកផង
គង់តែគេថា មើលនេះជាអ្នកល្មោភស៊ីផឹកច្រើន
ជាមិត្រសំឡាញ់របស់ពួកយកពន្ធ និងមនុស្សមានបាប ប៉ុន្តែប្រាជ្ញាបានរាប់ជាត្រូវ ដោយផលដែលបង្កើត។
ព្រះយេស៊ូវបន្ទោសអ្នកក្រុងនានាដែលពុំព្រមជឿ
(លូកា ១០.១៣-១៥)
២០ នោះទ្រង់ចាប់តាំង បន្ទោសដល់អស់ទាំងក្រុង ជាកន្លែងដែលទ្រង់បានធ្វើការឫទ្ធិបារមីជាច្រើន ពីព្រោះគេមិនបានប្រែចិត្តសោះ
គឺទ្រង់មានព្រះបន្ទូលថា ២១ វេទនាដល់ឯង ខូរ៉ាស៊ីនអើយ វេទនាដល់ឯង បេតសៃដាអើយ ពីព្រោះឯការឫទ្ធិបារមីដែលបានធ្វើនៅកណ្តាលឯង បើបានធ្វើនៅកណ្តាលក្រុងទីរ៉ុស
និងស៊ីដូនវិញ នោះគេនឹងបានប្រែចិត្តជាយូរមកហើយ
ទាំងស្លៀកសំពត់ធ្មៃ ហើយព្រលាំងដោយផែះផង ២២ ប៉ុន្តែខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា នៅថ្ងៃជំនុំជំរះ ក្រុងទីរ៉ុស
និងក្រុងស៊ីដូន នឹងទ្រាំបានងាយជាជាងឯងរាល់គ្នា ២៣ ហើយឯឯង កាពើណិមអើយ ដែលឯងបានដំកើងឡើងស្មើនឹងស្ថានសួគ៌ហើយ ឯងនឹងត្រូវទំលាក់ចុះទៅដល់ស្ថានឃុំព្រលឹងមនុស្សស្លាប់វិញ ពីព្រោះឯការឫទ្ធិបារមី
ដែលបានធ្វើនៅកណ្តាលឯង បើបានធ្វើនៅក្រុងសូដុំមវិញ នោះក្រុងគេនឹងបានស្ថិតស្ថេរនៅជាដរាបដល់សព្វថ្ងៃនេះ ២៤ ដូច្នេះ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា នៅថ្ងៃជំនុំជំរះ
នោះក្រុងសូដុំមនឹងទ្រាំបានងាយជាជាងឯង។
ព្រះវរបិតា និងព្រះរាជបុត្រា
(លូកា ១០.២១-២២)
២៥ នៅវេលានោះ ព្រះយេស៊ូវ ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលថា ឱព្រះវបិតា
ជាព្រះអម្ចាស់នៃស្ថានសួគ៌ និងផែនដីអើយ ទូលបង្គំសរសើរដល់ទ្រង់ ដោយព្រោះទ្រង់លាក់សេចក្តីទាំងនេះនឹងពួកអ្នកប្រាជ្ញ ហើយនិងពួកឈ្លាសវៃ
តែបានសំដែងឲ្យពួកកូនក្មេងយល់វិញ ២៦ ហ្នឹងហើយ ព្រះវរបិតាអើយ
ដ្បិតទ្រង់បានសព្វព្រះហឫទ័យយ៉ាងដូច្នោះ ២៧ គ្រប់សេចក្តីទាំងអស់ បានប្រគល់មកខ្ញុំពីព្រះវរបិតានៃខ្ញុំ ហើយគ្មានអ្នកណាស្គាល់ព្រះរាជបុត្រាទេ
មានតែព្រះវរបិតាតែ១ ក៏គ្មានអ្នកណាស្គាល់ព្រះវរបិតាដែរ
មានតែព្រះរាជបុត្រា ហើយនិងអ្នកណា ដែលព្រះរាជបុត្រាសព្វព្រះហឫទ័យចង់បើកឲ្យស្គាល់ទ្រង់ផងប៉ុណ្ណោះ។
វិន័យរបស់ព្រះយេស៊ូវ
២៨ អស់អ្នកដែលនឿយព្រួយ
ហើយផ្ទុកធ្ងន់អើយ ចូរមកឯខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងឲ្យអ្នករាល់គ្នាឈប់សំរាក ២៩ ចូរទទួលនឹមខ្ញុំ ហើយរៀននឹងខ្ញុំចុះ
ដ្បិតខ្ញុំស្លូត ហើយមានចិត្តសុភាព នោះអ្នករាល់គ្នានឹងបានសេចក្តីសំរាកដល់ព្រលឹង ៣០ ពីព្រោះនឹមខ្ញុំងាយទេ ហើយបន្ទុកខ្ញុំក៏ស្រាល។
ជំពូកទី១២
ព្រះយេស៊ូវមានអំណាចលើក្រឹត្យវិន័យថ្ងៃសប្ប័ទ
(ម៉ាកុស ២.២៣-២៨, លូកា ៦.១-៥)
១ នៅគ្រានោះ ព្រះយេស៊ូវយាងកាត់ស្រែ នៅថ្ងៃឈប់សំរាក
ឯពួកសិស្សទ្រង់គេឃ្លាន ហើយគេចាប់បូតគួរស្រូវបរិភោគទៅ ២ ពួកផារិស៊ីក៏ឃើញ ហើយគេទូលទ្រង់ថា មើលន៏ សិស្សលោកធ្វើអំពើ
ដែលគ្មានច្បាប់ធ្វើ នៅថ្ងៃឈប់សំរាកហើយ ៣ តែទ្រង់មានព្រះបន្ទូល តបថា
តើអ្នករាល់គ្នាមិនដែលមើលរឿង ពីការដែលហ្លួងដាវីឌទ្រង់ធ្វើ ក្នុងកាលដែលទ្រង់ និងពួកអ្នកនៅជាមួយបានឃ្លានទេឬអី ៤ គឺដែលទ្រង់បានយាងចូល ទៅក្នុងដំណាក់ព្រះ ហើយបានសោយនំបុ័ងតាំងទុក ដែលគ្មានច្បាប់ឲ្យទ្រង់សោយ
ឬពួកដែលនៅជាមួយនឹងទ្រង់ផង ជារបស់ទុកសំរាប់តែពួកសង្ឃប៉ុណ្ណោះ ៥ ឬអ្នករាល់គ្នាមិនបាន មើលក្នុងក្រឹត្យវិន័យទេឬអីថា
នៅថ្ងៃឈប់សំរាក នោះពួកសង្ឃ នៅក្នុងព្រះវិហារ ក៏ប្រព្រឹត្តរំលងច្បាប់នៃថ្ងៃឈប់សំរាក ឥតមានទោសវិញ ៦ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា
នៅទីនេះ មាន១អង្គ ដែលវិសេសជាងព្រះវិហារទៅទៀត ៧ បើអ្នករាល់គ្នាបាន យល់ន័យសេចក្តីដែលថា «អញចង់បានសេចក្តីមេត្តាករុណា មិនមែនយញ្ញបូជាទេ» នោះអ្នករាល់គ្នាមិនបានបន្ទោស ដល់ពួកអ្នកដែលគ្មានទោសឡើយ ៨ ដ្បិតកូនមនុស្សជាម្ចាស់លើថ្ងៃឈប់សំរាកដែរ។
ព្រះយេស៊ូវប្រោសមនុស្សស្វិតដៃម្នាក់ឲ្យជា
(ម៉ាកុស ៣.១-៦ លូកា ៦.៦-១១)
៩ ទ្រង់ក៏យាងចេញពីទីនោះ
ចូលទៅក្នុងសាលាប្រជុំរបស់គេ ១០ នោះឃើញមនុស្សម្នាក់ មានដៃស្វិត ហើយគេទូលសួរទ្រង់ថា
តើមានច្បាប់នឹងប្រោសឲ្យជា នៅថ្ងៃឈប់សំរាកបានឬទេ នេះគឺដើម្បីឲ្យតែបានរឿងចោទប្រកាន់ទ្រង់ប៉ុណ្ណោះ ១១ តែទ្រង់ឆ្លើយថា បើអ្នកណា
ក្នុងពួកអ្នករាល់គ្នា មានចៀមតែ១ ហើយចៀមនោះធ្លាក់ទៅក្នុងរណ្តៅ នៅថ្ងៃឈប់សំរាក នោះតើមិនទៅចាប់ស្រង់វាមកទេឬអី ១២ ឯមនុស្ស តើមានដំឡៃលើសជាងចៀមអម្បាលម៉ានទៅទៀត ដូច្នេះមានច្បាប់ឲ្យធ្វើការល្អនៅថ្ងៃឈប់សំរាកដែរ ១៣ រួចទ្រង់មានព្រះបន្ទូលទៅមនុស្សនោះថា ចូរលាតដៃអ្នកទៅ គាត់ក៏លាត
ហើយដៃនោះបានជា ដូចដៃម្ខាង។ ១៤ កាលពួកផារិស៊ីបានចេញទៅក្រៅ
គេក៏ពិគ្រោះគ្នារកហេតុនឹងធ្វើឲ្យទ្រង់វិនាស ១៥ តែកាលព្រះយេស៊ូវបាន ជ្រាប នោះទ្រង់យាងថយចេញពីទីនោះ មានទាំងមនុស្សកកកុញដើរតាមទ្រង់ទៅ ហើយទ្រង់ក៏ប្រោសគេឲ្យជាគ្រប់គ្នាដែរ ១៦ ទ្រង់ហាមផ្តាច់ មិនឲ្យគេប្រាប់ឲ្យបណ្តាមនុស្សស្គាល់ទ្រង់ឡើយ ១៧ ដើម្បីឲ្យបានសំរេចតាមទំនាយ ដែលហោរាអេសាយ បានទាយទុកមកថា ១៨ «មើល អ្នកបំរើដែលអញបានរើសតាំង
ជាអ្នកស្ងួនភ្ងា ដែលជាទីពេញចិត្តអញ អញនឹងដាក់វិញ្ញាណអញ ឲ្យសណ្ឋិតនៅលើទ្រង់ ហើយទ្រង់នឹងថ្លែងប្រាប់ពីសេចក្តីយុត្តិធម៌
ដល់សាសន៍ដទៃ ១៩ ទ្រង់នឹងមិនតតាំងនឹងគេ ឬស្រែកសំរែកឡើយ
នឹងគ្មានអ្នកណាឮសំឡេងទ្រង់នៅក្នុងផ្លូវទេ ២០ ទ្រង់នឹងមិនផ្តាច់ដើមត្រែងដែលបាក់
ក៏មិនលត់ប្រឆេះដែលនៅហុយឡើយ
ទាល់តែបាននាំសេចក្តីយុត្តិធម៌ឲ្យមានជ័យជំនះ ២១ ហើយអស់ទាំងសាសន៍ដទៃ
នឹងមានសេចក្តីសង្ឃឹម ដោយនូវឈ្មោះទ្រង់»។
ព្រះយេស៊ូវឆ្លើយតបនឹងអ្នកចោទប្រកាន់ព្រះអង្គ
(ម៉ាកុស ៣.២០-៣០ លូកា ១១.១៤-២៣)
២២ នោះគេនាំមនុស្ស ម្នាក់មានអារក្សចូល ដែលខ្វាក់ ហើយគ មកឯទ្រង់ ទ្រង់ក៏ប្រោសឲ្យបានជា
គឺឲ្យមនុស្សខ្វាក់ ហើយគនោះ បានទាំងនិយាយ ហើយមើលឃើញផង ២៣ ឯហ្វូងមនុស្ស
គេមានសេចក្តីអស្ចារ្យទាំងអស់គ្នា ក៏និយាយគ្នាថា អ្នកនេះ
តើមិនមែនជាព្រះវង្សហ្លួងដាវីឌនោះទេឬអី ២៤ តែកាលពួកផារិស៊ីបានឮពាក្យនោះ
គេក៏ឆ្លើយឡើងថា មនុស្សនេះដេញអារក្សបាន ដោយសារតែបេលសេប៊ូល
ជាមេអារក្សទេ ២៥ ប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូវ ទ្រង់ជ្រាបគំនិតគេ ក៏មានព្រះបន្ទូលថា អស់ទាំងនគរណាដែលបែកទាស់តែគ្នាឯង
នោះនឹងត្រូវវិនាសទៅ ហើយអស់ទាំងក្រុងណា
ឬផ្ទះណាដែលបែកទាស់តែគ្នាឯង នោះនឹងនៅស្ថិតស្ថេរពុំបានទេ ២៦ ដូច្នេះ បើអារក្សដេញអារក្ស
នោះមុខជាវាបែកទាស់គ្នាវាហើយ យ៉ាងនោះ
ធ្វើដូចម្តេចឲ្យរាជ្យវាស្ថិតស្ថេរនៅបាន ២៧ មួយទៀត បើខ្ញុំដេញអារក្សដោយអាងបេលសេប៊ូលពិត នោះតើកូនរបស់អ្នករាល់គ្នាដេញអារក្ស
ដោយសារអ្វីវិញ ដូច្នេះ វានឹងធ្វើជាចៅក្រមជំនុំជំរះអ្នករាល់គ្នាហើយ ២៨ ប៉ុន្តែបើសិនជាខ្ញុំដេញអារក្ស
ដោយសារព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះវិញ នោះឈ្មោះថា
នគរព្រះបានមកដល់អ្នករាល់គ្នាហើយ ២៩ ឬធ្វើដូចម្តេចឲ្យ អ្នកណាចូលទៅក្នុងផ្ទះនៃមនុស្សខ្លាំងពូកែ នឹងប្លន់យកទ្រព្យសម្បត្តិរបស់គេបាន វៀរតែចងអ្នកខ្លាំងពូកែនោះជាមុនសិន នោះទើបនឹងប្លន់ផ្ទះរបស់គេបាន ៣០ អ្នកណាដែលមិននៅខាងខ្ញុំ អ្នកនោះទាស់នឹងខ្ញុំ
ហើយអ្នកណាដែលមិនប្រមូលមកខាងខ្ញុំ អ្នកនោះជាអ្នកកំចាត់កំចាយវិញ ៣១ ហេតុនេះបានជាខ្ញុំ ប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា អស់ទាំងបាប ហើយពាក្យប្រមាថ នឹងអត់ទោសឲ្យមនុស្សលោកបាន
តែឯពាក្យប្រមាថដល់ព្រះវិញ្ញាណវិញ នោះមិនដែលបានអត់ទោស ដល់មនុស្សឡើយ ៣២ អ្នកណាដែលពោលពាក្យ ទាស់នឹងកូនមនុស្ស នោះនឹងអត់ទោសឲ្យបាន តែអ្នកណាដែលពោលទាស់នឹងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នោះនឹងអត់ទោសឲ្យពុំបានឡើយ
ទោះនៅនាលោកីយ៍នេះ ឬនៅបរលោកនាយក្តី។
ដើមឈើល្អ ដើមឈើអាក្រក់
(លូកា ៦.៤៣-៤៥)
៣៣ ត្រូវតែរាប់ថា ដើមឈើល្អ
ផ្លែវាក៏ល្អ ឬថាដើមឈើអាក្រក់ ហើយផ្លែវាក៏អាក្រក់ដែរ
ដ្បិតគេស្គាល់ដើមឈើដោយសារផ្លែវា ៣៤ ពូជពស់វែកអើយ ដែលអ្នករាល់គ្នាអាក្រក់ម៉្លេះ តើធ្វើដូចម្តេចនឹងឲ្យអ្នករាល់គ្នាពោលសេចក្តីល្អបាន ពីព្រោះមាត់តែងនិយាយ
តាមសេចក្តីបរិបូរដែលនៅក្នុងចិត្ត ៣៥ ធម្មតាមនុស្សល្អ តែងបញ្ចេញសេចក្តីល្អ
អំពីកំណប់ដ៏ល្អដែលបានកប់ទុកក្នុងចិត្ត ឯមនុស្សអាក្រក់វិញ គេក៏បញ្ចេញសេចក្តីអាក្រក់ អំពីកំណប់អាក្រក់របស់គេដែរ ៣៦ ហើយខ្ញុំប្រាប់អ្នក រាល់គ្នាថា នៅថ្ងៃជំនុំជំរះ នោះមនុស្សលោកនឹងត្រូវរៀបរាប់ប្រាប់ ពីអស់ទាំងហេតុនៃពាក្យឥតប្រយោជន៍
ដែលគេបាននិយាយ ៣៧ ដ្បិតអ្នកនឹងបានរាប់ជាសុចរិត ដោយសារពាក្យសំដីរបស់ខ្លួន
ឬនឹងត្រូវទោស ក៏ដោយសារតែពាក្យសំដីនោះដែរ។
ទីសំគាល់របស់លោកយ៉ូណាស
(ម៉ាកុស ៨.១១-១២ លូកា ១១.២៩-៣២)
៣៨ គ្រានោះ ពួកអាចារ្យ
និងពួកផារិស៊ីខ្លះ គេទូលទ្រង់ថា លោកគ្រូ
យើងខ្ញុំចង់ឃើញទីសំគាល់ពីលោក ៣៩ តែទ្រង់មាន ព្រះបន្ទូលតបថា ដំណមនុស្សអាក្រក់ ហើយកំផិត គេចេះតែចង់ឃើញទីសំគាល់
តែនឹងគ្មានទីសំគាល់ណាបានប្រទានមកគេ ក្រៅពីទីសំគាល់របស់ហោរាយ៉ូណាសឡើយ ៤០ ដ្បិតលោកយ៉ូណាសបាន នៅក្នុងពោះត្រីធំ អស់៣ថ្ងៃ៣យប់យ៉ាងណា កូនមនុស្សក៏នឹងនៅក្នុងផ្ទៃផែនដី៣ថ្ងៃ៣យប់យ៉ាងនោះដែរ ៤១ ឯមនុស្សនៅក្រុង នីនីវេនឹងឈរឡើងជាមួយនឹងមនុស្សដំណនេះ ក្នុងគ្រាជំនុំជំរះ ហើយនឹងកាត់ទោសឲ្យផង
ដ្បិតគេបានប្រែចិត្ត ដោយឮសេចក្តីដែលលោកយ៉ូណាសបានប្រកាសប្រាប់ ហើយមើល នៅទីនេះមាន១អង្គ
ដែលវិសេសជាងលោកយ៉ូណាសទៅទៀត ៤២ មហាក្សត្រីនៅស្រុក ខាងត្បូង
នឹងឈរឡើងជាមួយមនុស្សដំណនេះ ក្នុងគ្រាជំនុំជំរះ ហើយនិងកាត់ទោសឲ្យផង
ដោយព្រះនាងបានយាងមកពីចុងផែនដី ដើម្បីនឹងស្តាប់ចំណេះរបស់ហ្លួងសាឡូម៉ូន ហើយមើល នៅទីនេះមាន១អង្គវិសេសជាហ្លួងសាឡូម៉ូនទៅទៀត។
ត្រូវប្រយ័ត្ន កុំឲ្យអារក្សចូលម្តងទៀត
(លូកា ១១.២៤-២៦)
៤៣ កាលណាអារក្សអសោចបានចេញពីមនុស្សទៅហើយ
នោះវាដើរចុះឡើង នៅកន្លែងហួតហែង ដើម្បីរកទីឈប់សំរាក តែរកមិនបានសោះ ៤៤ នោះវាគិតថា អញនឹងត្រឡប់ទៅឯផ្ទះអញ
ដែលទើបនឹងចេញមកនោះ រួចកាលវាមកដល់ ឃើញផ្ទះនៅទំនេរ បោសស្អាត ហើយតុបតែងយ៉ាងល្អ ៤៥ នោះវាចេញទៅនាំយក អារក្ស៧ទៀត ដែលកាចៗ ជាងវា មកជាមួយផង ក៏នាំគ្នាចូលទៅនៅទីនោះ ហើយសណ្ឋានក្រោយរបស់មនុស្សនោះ
បានអាក្រក់ជាងមុនទៅទៀត ឯមនុស្សដំណអាក្រក់នេះ គេនឹងបានដូច្នោះដែរ។
ព្រះញាតិវង្សពិតប្រាកដរបស់ព្រះយេស៊ូវ
(ម៉ាកុស ៣.៣១-៣៥ លូកា ៨.១៩-២១)
៤៦ កាលទ្រង់កំពុងតែមានព្រះបន្ទូលនឹងហ្វូងមនុស្សនៅឡើយ
នោះមាតា និងពួកប្អូនលោកក៏ឈរពីខាងក្រៅរកទូលនឹងទ្រង់ ៤៧ មានម្នាក់ទូលទ្រង់ថា មើលន៏ ម្តាយ និងប្អូនលោក ឈរនៅខាងក្រៅចង់និយាយនឹងលោក ៤៨ តែទ្រង់ឆ្លើយទៅអ្នកដែលទូលនឹងទ្រង់ថា តើអ្នកណាជាម្តាយ
ហើយជាប្អូនខ្ញុំ ៤៩ រួចទ្រង់លាតព្រះហស្ត ចង្អុលទៅពួកសិស្ស ដោយព្រះបន្ទូលថា នុ៎ះន៏ ម្តាយ
ហើយនិងប្អូនខ្ញុំ ៥០ ដ្បិតអ្នកណា ដែលធ្វើតាមព្រះហឫទ័យនៃព្រះវរបិតាខ្ញុំ
ដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ គឺអ្នកនោះហើយ
ជាប្អូនប្រុសស្រី ហើយជាម្តាយខ្ញុំវិញ។
Post a Comment